ΠΡΟΣΟΧΗ! ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ «ΚΑΙΝΕ» ΚΑΙ «ΖΕΜΑΤΑΝΕ»! ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΤΕ ΟΥΤΕ ΚΟΜΜΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΔΙΑΒΑΣΤΟ!

Police-Voice blog ➤

Θύματα, θύτες και ατιμώρητοι ηθικοί αυτουργοί και ένοχοι

Γνωρίζουμε όλοι μας ότι εδώ και δεκαετίες ως Λαός ουδέποτε και από κανένα δεν πληροφορηθήκαμε για τα συμβαίνοντα στην χώρα μας. Διότι, δυστυχώς, αποφεύγουμε την λιτή και απέριττη γλώσσα της αλήθειας, αυτή την υπαρκτότητα μιας κατάστασης ή την πραγματικότητα ενός γεγονότος, προσφεύγοντες στο εύκολο ψέμα, την εξαπάτηση και τις ψευδαισθήσεις. Ο Λένιν είπε για την αλήθεια: «η αλήθεια είναι μία μικροαστική συνήθεια, και πως το επαναλαμβανόμενο ψέμα γίνεται αλήθεια». Ο δε φιλόσοφος Φρίντριχ Νίτσε είπε: «μερικές φορές οι άνθρωποι δεν θέλουν να ακούσουν την αλήθεια, διότι δεν θέλουν να καταστρέψουν τις ψευδαισθήσεις τους».

Όμως τώρα ήρθε η ώρα να μάθουμε την απλή αλήθεια, η οποία είναι και η καλύτερη. Διότι δεν μπορούμε πλέον να υφιστάμεθα την προπαγάνδα και την πλύση εγκεφάλου των ειδικών και εμπειρογνωμόνων στις τηλεοράσεις και τα συστημικά ΜΜΕ με το περίπλοκο ψέμα, το ατέρμονο, πολύλογο και εξεζητημένο ύφος.

Ως ήδη γνωστόν σε όλους μας, στην χώρα μας δεν υπάρχει πια Κράτος Δικαίου και Πολιτειακοί Θεσμοί που να ενδιαφέρονται για την προστασία και ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών, την ανθρώπινη ύπαρξη αλλά και αξιοπρέπεια. Όσο περισσότερο επιδεινώνεται η οικονομική κρίση, ως συνέπεια των βαρύτατων συνεπειών αυτής, έτι περισσότερο η απόγνωση, η απελπισία, η αγωνία, η δυστυχία και ο πόνος αγγίζουν την πλειοψηφία του Λαού μας, αλλά παράλληλα αυξάνονται οι αυτοκτονίες, και ως αναπόφευκτο της όλης οδυνηρής κατάστασης και οι εκτροπές, παραβατικότητες και τα εγκλήματα πάσης μορφής.

Αποσιωπείται όμως συστηματικά ότι για την όλη τραγική κατάσταση υπάρχουν ηθικοί αυτουργοί και ένοχοι οι οποίοι αναμφισβήτητα ευθύνονται για τα θύματα και θύτες αυτής της χώρας, που για τους εδώ και δεκαετίες γνωστούς λόγους, ουδείς ομιλεί για τις ευθύνες, την ανευθυνότητα και ατιμωρησία όλων εκείνων, οι οποίοι συστηματικά διχάζουν και κατεδαφίζουν την ελληνική κοινωνία. Με τις τραγικές εικόνες διχασμού στα Κανάλια, αλληλοσπαραγμού, απόγνωσης αλλά τώρα και προσπάθειας εκδίκησης, αυτοδικίας και «λιντσαρίσματος» των θυτών από τα απελπισμένα θύματα.

Μία καθημερινή κατάσταση εξαθλίωσης, αθλιότητας, δυστυχίας, φυσικών καταστροφών λόγω αμέλειας, ανικανότητας, ασχετοσύνης, αλλά και ταυτόχρονα και συστηματικού αποπροσανατολισμού των πολιτών από τους πραγματικούς ένοχους και ηθικούς αυτουργούς, τους πλάσαντες τα ερείπια, οι οποίοι επι δεκαετίες μένουν στο απυρόβλητο και ατιμώρητοι, ακόμη και από τα συστημικά μεγάλα ΜΜΕ. Τα οποία εκ συστήματος και ταυτόχρονα δια της δηλητηριώδους προπαγάνδας και πλύσης εγκεφάλου, χρησιμοποιούν τέτοια φαινόμενα, για να διχάζουν αφενός μεν την ελληνική κοινωνία, αλλά ταυτόχρονα και να «προσμένουν», να διψάνε δηλαδή για περισσότερο «αίμα» από νέα εγκλήματα και φυσικές καταστροφές για πιο αποκαλυπτικά, συνταρακτικά, ατελείωτα, πομφόλυγα ρεπορτάζ, από τις συνέπειες της άφρονης, απάνθρωπης, εγκληματικής πολιτικής του πολιτικού συστήματος εξουσίας, που επί δεκαετίες πιστά υπηρετούν.

Η κατάντια μίας κοινωνίας, η οποία παρόλη την οικονομική κρίση και την εθνική ταπείνωση, εδώ και 8 χρόνια αδιαφορεί παντελώς όχι μόνον για τους υπαίτιους, αναίσθητους και ανάλγητους που υπογράφουν τα απεχθή Μνημόνια για την εξαθλίωση της χώρας μας, ανεχόμενη χωρίς ουδεμία αντίδραση την επιβληθείσα καταλήστευση, φτωχοποίηση και ταπείνωσή της, αλλά αδιαφορεί και για αυτά τα θύματα και θύτες της καθημερινότητας. Αδιαφορεί που σε ένα «ανύπαρκτο, κατεδαφισμένο Κράτος» ψηφίζονται ακόμη και Νόμοι οι οποίοι αποφυλακίζουν όχι μόνον μία κατηγορία θυτών για ελαφρά αδικήματα, οι οποίοι, δυστυχώς, και αυτοί είναι «θύματα» της παράλογης και αντικοινωνικής πολιτικής του επι δεκαετίες ατιμώρητου πολιτικού συστήματος εξουσίας, αλλά ταυτόχρονα και εκ προθέσεως αποφυλακίζουν, με το πρόσχημα «αποσυμφόρησης των φυλακών», ακόμη και θύτες βαρυποινίτες καταδικασθέντες σε ισόβια κάθειρξη για ειδεχθή και άκρως βαρύτατα εγκλήματα. Και οι οποίοι βαρυποινίτες, χάρις του Νόμου μετά την αποφυλάκιση τους, ως είναι αναμενόμενο, συνεχίζουν με τα ειδεχθή εγκλήματά τους την τρομοκράτηση της απροστάτευτης, ανυπεράσπιστης και απεγνωσμένης ελληνικής κοινωνίας.

Εν κατακλείδι καταλήγουμε στο εξής πρωτοφανές αποτέλεσμα και οδυνηρό συμπέρασμα. Oτι οι άνθρωποι που βρίσκονται σε θέση εξουσίας και δύναμης είναι ικανοί να προβούν σε πράξεις που αντιβαίνουν στην κοινή λογική και το αίσθημα δικαίου παραβιάζοντας την ίδια την συνείδηση τους, αρκεί αυτές να γίνονται κατόπιν εντολής από μία εποπτεύουσα αρχή που υποτίθεται πως κατέχει υψηλού επιπέδου γνώση και δρα με καλό σκοπό. Οι μοιραίοι εμπνευστές του Ελληνικού Δικονομικού Δικαίου και του Σωφρονιστικού Συστήματος εκ προθέσεως καταργούν τώρα τον σαφή διαχωρισμό και εξισώνουν τα θύματα με τους θύτες βαρύτατων μάλιστα εγκλημάτων, καταδικασθέντων σε πολυετή ή ισόβια κάθειρξη. Συνέπεια αυτού του παραλογισμού είναι να οδηγείται η ίδια η κοινωνία σε διχασμό και εκδικητικές πράξεις, σε αλληλοσπαραγμό, να παίρνει μάλιστα το Δίκαιο στα χέρια της δια του λιντσαρίσματος. Και έτσι να αποπροσανατολίζεται ολόκληρος ο Λαός από την άφρονη και εγκληματική πολιτική του πολιτικού συστήματος εξουσίας, αυτού του Δαίμονα που επι δεκαετίες καταστρέφει την Πατρίδα μας.

Η τραγωδία του Ελληνικού Λαού όχι μόνο δεν έχει τελειωμό, αλλά υποβόσκει στο άμεσο μέλλον μια αιφνίδια έκρηξη της ελληνικής κοινωνίας με απρόβλεπτες όμως συνέπειες.

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ν.Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει στην Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στην Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα

Πηγή ➤

Διαβάστε Περισσότερα »

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΡΣΕ ΗΛΙΘΙΕ! – ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΟΛΟΙ!

Police-Voice blog ➤

Ο παππούς μου, όταν τον πήγαινα τις πρώτες μου βόλτες με το δίπλωμα και περιμέναμε να ανάψει το πράσινο, έλεγε: «Να μην έχεις ποτέ ταχύτητα στο φανάρι. Δώσε χρόνο σε αυτόν που θα κάνει τη μαλακία και θα περάσει με κόκκινο, να σε προσπεράσει και όχι να σε παρασύρει». Μου θύμιζε επίσης, ότι ακόμη και αν δεν έχω stop μπορώ να κάνω λίγο την κότα και να κόβω, για τον βιαστικό που μπορεί να με στείλει στον άλλον κόσμο, την ώρα που κάποιος με περιμένει σπίτι.

Την Κυριακή μείναμε για κάμποσα λεπτά μπροστά από μια οθόνη, να παρακολουθούμε πως 4 άνθρωποι έστησαν στο ραντεβού τους, όσους τους περίμεναν. Ένα βίντεο κασκαντεριλίκι, που ξεπερνά ακόμα και αυτά που βλέπουμε σε ταινίες τραβηγμένες από τα μαλλιά και γελάμε. Και γελάμε γιατί με έναν μαγικό τρόπο, οι πρωταγωνιστές βγαίνουν αλώβητοι από τι φλόγες, φορώντας τα γυαλιά τους και τινάζοντας τη φράντζα τους. Στην Αθηνών-Λαμίας όμως, δεν υπάρχουν ήρωες και από τις φλόγες μένουν ανθρώπινες στάχτες.

Δεν πρόκειται για τον κληρονόμο γνωστού επιχειρηματία. Πρόκειται για τον Γιώργο Βακάκη, παιδί του Απόστολου Βακάκη. Έναν 23χρονο που σκοτώθηκε, παρασέρνοντας και άλλους τρείς ανθρώπους στον θάνατο. Η τεράστια ευθύνη του, έχει να κάνει με την επιλογή του να οδηγήσει με αυτόν τον τρόπο τον συγκεκριμένο πύραυλο. Μια ευθύνη που βαραίνει την πλάτη εκείνου που αποφάσισε να του «παραχωρήσει αυτό το όπλο, τοποθετώντας τον σαν βλήμα μέσα του». Στα 23 ποτέ κανείς δεν πεθαίνει. Στα 23 ο κόσμος όλος είναι δικός σου και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τα λεφτά. Αυτό, για κάθε Ελληναρά που τόσο εύκολα τοποθέτησε στο πρόσωπο αυτού του ανθρώπου, το σήμα ενός ακριβού αμαξιού.

Είμαστε ζωντανοί μπροστά στον απρόσμενο θάνατο και ταυτιζόμαστε με τον τραγικό πατέρα, την χαροκαμένη μάνα, με όσους μένουν πίσω να σπαράζουν και είναι λογικό. Ο φονιάς στα μάτια μας είναι συμβολικός και έχει το χρώμα του χρήματος. Έχει τη δυνατότητα να εξαγοράζει την ατιμωρησία του και να σπαταλήσει ελάχιστα λεπτά, σε διαδρομές ωρών. Έτσι, ο «τσόγλανος με την Porsche», συμβολίζει πολλά περισσότερα από όσα θα έπρεπε. Γίνεται πανεύκολα ταξικό αφήγημα, ο πλούσιος που μας σκοτώνει κάθε μέρα μεταφορικά και τελικά και κυριολεκτικά. Ένας παραμορφωτικός καθρέφτης, που μας επιτρέπει την αναπαραγωγή του ίδιου μοτίβου, ξεφεύγοντας διαρκώς από της πραγματικές συνθήκες. Το να δίνουμε ταξικό περιεχόμενο σε μια τέτοια ιστορία, εκτός από αστείο είναι και επικίνδυνο.

Όσο βάζουμε μάσκαρα στην Κηφισίας και τσακωνόμαστε με την γκόμενα στο τηλέφωνο στη Μεσογείων, θα μας φταίει η Porsche. Πάντα οι πλούσιοι θα είναι οι κακομαθημένοι που κομματιάζουν την μεσαία τάξη, λες και αυτή οδηγεί σαν την Μεγαλόχαρη. Αλήθεια, τα κωλοφτιαγμένα αυτοκίνητα που εκτοξεύονται στα Λιμανάκια, τι εταιρείας να είναι; Τα τόσα χιλιάδες τροχαία που αφήνουν πτώματα και κατακρεουργημένους ανθρώπους πίσω, είναι αυτοκίνητα συγκεκριμένης φίρμας;

Πριν έναν χρόνο ακριβώς, τραγουδιστής κηδεύτηκε με εκδηλώσεις λατρείας, με τους οπαδούς του ακόμη και σήμερα να τον τιμούν (;) με πράξεις που προξενούν αμηχανία. Λιώμα σε γκρεμό και αλκοολικές οι νύχτες για τον Παντελή που όλα τα προφήτευσε, με τους φανς να επιμένουν ότι έφυγε σαν άρχοντας. Μωρέ πάτε καθόλου καλά; Αποθεώνετε την καψούρα με τόνους αλκοόλ και με τρελές ταχύτητες για να φτάσετε στην άτιμη που σας κεράτωσε και σας φταίει η Porsche;

Όχι δεν οδηγούν όλοι σε αυτήν τη χώρα σαν δαιμονισμένοι και όχι δεν κάνουν μόνο οι γόνοι πλουσίων μαλακίες όταν κάθονται στο τιμόνι. Μάθαμε όμως να σεβόμαστε μόνο την τσέπη μας, πουλώντας φθηνά τη ζωή μας. Σε ξεχαρβαλωμένους δρόμους και με ανύπαρκτες ποινές, κάνουμε ό,τι γουστάρουμε. Χαιρόμαστε με τη μείωση των προστίμων, γιατί πλέον μπορούμε να σακατευτούμε σε τιμή ευκαιρίας.

Η σκέψη μου είναι καρφωμένη σε αυτόν τον άνθρωπο που έμεινε να κοιτάει το αμάξι του να καίγεται, με τον θάνατο να αγκαλιάζει την οικογένεια του. Τους γονείς όλων αυτών των ανθρώπων, που χτύπησε το τηλέφωνο και έμαθαν ότι τα παιδιά τους πέρασαν στην άλλη μεριά. Δεν σταματώ να τρομάζω, με μια κοινωνία που είναι τόσο έτοιμη πάντα να κατασπαράξει, βάση των απωθημένων της.

Ο άνθρωπος αυτός, είδε να χάνεται η γυναίκα και το παιδί του μέσα σε ελάχιστα λεπτά. Ανάμεσα στον πόνο του, είπε και αυτό: «Είδα τον οδηγό της Porsche μπροστά μου νεκρό. Ήταν ένα παιδάκι. Συλλυπητήρια στην οικογένεια του, ούτε αυτοί ήθελαν να το χάσουν». Ας σκεφτούμε όλοι τα λόγια ενός ανθρώπου, που θα μπορούσε να πει πολλά και να του συγχωρεθούν. Πως μπορούμε και καταδικάζουμε ουρλιάζοντας, περισσότερο από αυτόν τον άνθρωπο αλήθεια; 

Χρύσα Λύκου/provocateur.gr
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

Πηγή ➤

Διαβάστε Περισσότερα »

OTAN H ANEKTIKOTHTA ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΔΥΝΑΜΙΑ – ΠΩΣ ΕΚΤΙΝΑΧΘΗΚΕ Η ΙΣΛΑΜΟΠΟΙΗΣΗ, Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΚΑΙ Η ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ

Police-Voice blog ➤

Θα μπορούσα να περιγράψω την τρέχουσα κατάσταση του δυτικού κόσμου μέσα σε λίγες λέξεις. Αλλά καμία από αυτές τις λέξεις δεν θα ήταν θετική. Όμως, με την εκλογή του Donald Trump και με το Brexit, ο δυτικός κόσμος φαίνεται να αλλάζει.

Πρέπει όμως βοηθήσουμε ώστε αυτή η θετική αλλαγή να προχωρήσει. Θα πρέπει να βοηθήσουμε να αφαιρεθούν οι ψευδείς αρετές που μας τις κόλλησαν στους λαιμούς μας και τις εμφύτευσαν στους εγκεφάλους μας. Μία από αυτές τις ιδέες είναι η λεγόμενη «ανεκτικότητα» ή «ανοχή» (‘tolerance’)

Τι είναι η ανεκτικότητα;

Ο ορισμός έχει ως εξής:

Η ικανότητα ή η βούληση κάποιου να ανεχθεί κάτι, ιδίως την ύπαρξη απόψεων ή συμπεριφορών με τις οποίες δεν συμφωνεί απαραίτητα.

Μεγαλώσαμε με το να μας μαθαίνουν να πιστεύουμε ότι η ανοχή είναι η μεγαλύτερη αρετή που μπορεί να έχει κάποιος. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μας είπαν ότι η ανοχή είναι το μεγαλύτερο πράγμα που χωρίζει τον δικό μας «ανώτερο» δυτικό πολιτισμό από τους πιο «πρωτόγονους» πολιτισμούς. Είναι η «μεγαλύτερη δύναμη μας», μαζί φυσικά, με την «ποικιλομορφία» (‘diversity’).

Μας είπαν και μας χειραγώγησαν να πιστεύουμε ότι η ανοχή είναι αυτό που μας κάνει καλύτερους από άλλους πολιτισμούς.

Που πήγαν οι Ευρωπαίοι;

Μεγαλώνοντας, θυμάμαι να μας λένε ότι οι χώρες που δεν επιτρέπουν τους ομοφυλόφιλους να έχουν ανοιχτές «γκέι παρελάσεις» και να κάνουν δημόσια ό,τι εκφυλισμένο πράγμα τους έρθει στο μυαλό, είναι «οπισθοδρομικές». Οι κουλτούρες αυτών των χωρών δεν διδάσκουν τις «αξίες» της ομοφυλοφιλίας, και δεν διδάσκουν ότι οι γυναίκες είναι 100% ακριβώς ίδιες με τους άνδρες. Οι κουλτούρες που δεν κάνουν αυτά τα πράγματα, μας είπαν, ανήκουν σε περασμένες εποχές. Είναι παλιομοδίτικες. Απαρχαιωμένες. Αμαθείς. Αυτά μας λένε όταν θέλουν να μας περιγράψουν το τι συμβαίνει στην «σημερινή εποχή».

Όταν ήμασταν παιδιά, μας έλεγαν ότι ο πολιτισμός μας είναι τόσο «προοδευτικός» και «προηγμένος» και ότι αυτοί οι άλλοι πολιτισμοί ζουν ακόμη στο παρελθόν. Μας έλεγαν ότι είμαστε η αναπόφευκτη πορεία της ιστορίας, και ότι αυτοί οι άλλοι πολιτισμοί θα πρέπει να φτάσουν εμάς.

Η «ανοχή» είναι αδυναμία

Το θέμα με την «ανεκτικότητα» είναι ότι πρέπει να ανέχεσαι κάτι που δεν σου αρέσει ή είναι αντίθετο με την φύση (από βιολογικής άποψης).

Ορισμένες μορφές ανοχής μπορεί να είναι ευεργετικές. Το να πηγαίνεις στο γυμναστήριο, να σηκώνεις βάρη και να ασκείσαι σκληρά είναι επωφελές τόσο για το σώμα όσο και για το μυαλό.

Ή το να ανέχεσαι το μωρό σου που κλαίει μέσα στη νύχτα, καθώς καταλαβαίνεις ότι είναι απλά ένα βρέφος και είναι δική σου σάρκα και αίμα.

Αλλά το να ανέχεσαι πράγματα που είναι καταστροφικά για σένα, τον πολιτισμό σου και το λαό σου είναι ο ορισμός της αδυναμίας.

Μας λένε ότι οι «ανεκτικοί» πολιτισμοί είναι οι καλύτεροι πολιτισμοί. Εγώ λέω ότι οι «ανεκτικοί» πολιτισμοί είναι αδύναμοι πολιτισμοί.

Τώρα, συνειδητοποιώ ότι υπάρχουν διαφορές στις αντιλήψεις μας. Δεν έχουμε όλοι το ίδιο μυαλό. Αλλά αυτές οι διαφορές πρέπει να υπάρχουν εντός ορισμένων ορίων, και όλες αυτές οι διαφορές θα πρέπει να λειτουργούν προς την κατεύθυνση της ερώτησης: «αυτό είναι καλό για το λαό»;

Το να ανέχεσαι πράγματα που είναι ανοιχτά και άμεσα εχθρικά προς τους ανθρώπους σου και τον πολιτισμό σου είναι ένα σημάδι αδυναμίας και σκέτης παραφροσύνης.

Δεν σου αρέσει αυτή η εικόνα μόνο και μόνο γιατί δεν είσαι «ανεκτικός»

-Θα πρέπει εμείς ως άνδρες, ως προστάτες της κοινωνίας μας, να ανεχόμαστε να αποικίσουν την χώρα μας οι μωαμεθανοί και να εκθειάζουμε ανοιχτά την πολιτιστική μας κατάκτηση από εκείνους; Όταν οι μωαμεθανοί βάζουν τις φορεσιές τους, το κάνουν για να μας δείξουν ότι μας «έχουν πάρει τον αέρα» και ότι αυτή είναι τώρα η χώρα τους.

Συνήθως όταν ταξιδεύετε ή πάτε να μείνετε σε μια νέα χώρα, δεν θέλετε να μείνετε απ’ έξω από την κουλτούρα αυτής της χώρας (σκεφθείτε π.χ. τους Έλληνες της Αμερικής που άλλαξαν τα ονόματά τους ώστε να ηχούν πιο… αμερικάνικα). Εκτός αν, προσπαθείτε να διαμορφώσετε την κουλτούρα της ώστε να γίνει όπως η δική σας. Αν το να ανέχεσαι την αντικατάστασή σου αποτελεί «αρετή», επιλέγω να είμαι «αμαρτωλός».

Παρατηρήστε ότι οι Ευρωπαίοι της Δύσης είναι πιο «ανεκτικοί», αλλά και πιο βαριά εποικισμένοι από μη Ευρωπαίους
-Θα πρέπει εμείς ως άνδρες να «ανεχόμαστε» την εξάπλωση και την φυσιολογικοποίηση της «γκέι κουλτούρας»; Η ομοφυλοφιλία χρησιμοποιείται ως όπλο κατά του ευρωπαϊκού / Λευκού πολιτισμού και της οικογένειας. Οι ομοφυλόφιλοι είναι μια άλλη ομάδα «θυμάτων» που χρησιμοποιείται για να επιτεθεί στους Λευκούς και να τους κάνει να νιώσουν «ένοχοι» ώστε να δώσουν περισσότερα χρήματα και δύναμη στον Πολιτιστικό Μαρξισμό της Αριστεράς.

Όταν ξεκινάς να επιτρέπεις μια μικρή (;) αποδόμηση της κοινωνίας σου, ενδέχεται να έρθει η ολοκληρωτική και πλήρης κατάρρευση. Οι ομοφυλόφιλοι ευδοκιμούν στα πολιτιστικά μαρξιστικά αστικά περιβάλλοντα και ασχέτως του τι νομίζει ο καθένας για τους ομοφυλόφιλους, αυτοί συντριπτικά ψηφίζουν πολιτικές που είναι αριστερές και πολιτιστικά μαρξιστικές, κάτι το ποίο αποτελεί μια άμεση επίθεση εναντίον μας.

– Θα πρέπει εμείς ως άνδρες να «ανεχόμαστε» τις φεμινίστριες και την φεμινιστική κατήχηση των αδελφών μας, των αυριανών συζύγων μας, των φίλων μας και των θυγατέρων μας; Ο φεμινισμός είναι εξαιρετικά επιβλαβής για τις γυναίκες και οι μελέτες μας έχουν δείξει ότι οι γυναίκες είναι πιο δυστυχισμένες τώρα από ό, τι ήταν παλαιότερα (όταν άρχισε το φεμινιστικό κίνημα).

Γιατί είναι αρετή το να «ανέχεσαι» την παραπάνω κοπέλα που απαιτεί η χώρα σου να αποικιστεί και να αντικατασταθεί από μουσουλμάνους;

Έτσι καταλήγοντας:

Είναι η ανοχή η μεγαλύτερη «αξία» μας και αυτή που καθορίζει μια κοινωνία αν είναι «προχωρημένη»;

Ή είναι η «ανοχή» το σημάδι μιας αδύναμης και παρηκμασμένης κοινωνίας που βρίσκεται στα πρόθυρα της αυτοκαταστροφής;

Το να προστατεύεις, να διατηρείς και να διαδίδεις την κουλτούρα σου και τις ιδέες σου είναι σημάδι δύναμης

Σε ένα πρόσφατο post ανέφερα ότι πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε όπως οι πρόγονοί μας για άλλη μια φορά.

Πρέπει και πάλι να γνωρίσουμε και πιστέψουμε στον πολιτισμό μας, και να μην επιτρέψουμε να καταστραφεί δείχνοντας ανοχή σε ιδέες και πολιτισμούς που θέλουν να τον καταστρέψουν.

Το ισλάμ, η προώθηση της ομοφυλοφιλίας και ο φεμινισμός είναι εχθρικές και ανταγωνιστικές κουλτούρες που επιθυμούν να καταλάβουν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Δεν είναι αρετή να «ανέχεσαι» πράγματα που θα αντικαταστήσουν και θα καταστρέψουν τον πολιτισμό και τον λαό σου. Είναι σημάδι αδυναμίας και πρόσκληση προς αυτές τις ανταγωνιστικές κουλτούρες να εξαπλωθούν και να μας καταλάβουν.

Και οι τρεις αυτές ιδεολογίες εργάζονται για τον ίδιο στόχο: να καταστρέψουν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες και να τις «ανακατασκευάσουν» σύμφωνα με την δική τους κουλτούρα. Στη φύση, μόνο ο ισχυρός επιβιώνει και ο αδύναμος χάνεται.

Μια κοινωνία που επιτρέπει σε άλλους πολιτισμούς να αποκτήσουν δύναμη και να την αντικαταστήσουν είναι μια κοινωνία που δεν θα διαρκέσει πολύ καιρό.

Όμως η ανοχή μας προς εχθρικές κουλτούρες έληξε. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα αρχή, και σε αντίθεση με ό, τι λένε τα κατεστημένα media έχουμε τους καλύτερους και ευφυέστερους ανθρώπους μαζί μας.

Ο Δυτικός κόσμος εξακολουθεί να έχει άρρωστο μυαλό και τρόπο σκέψης. Αλλά, αυτό σιγά-σιγά αλλάζει μέρα με τη μέρα. Είναι κάτι για το οποίο πρέπει να εργαζόμαστε συνεχώς αν θέλουμε να επιβιώσουμε ως λαός και ως πολιτισμός.

Με όσους από εμάς που ήδη γνωρίζουν και χιλιάδες άλλους που καθημερινά μαθαίνουν την αλήθεια, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα τα καταφέρουμε και πάλι.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Πηγή ➤

Διαβάστε Περισσότερα »

Διαχείριση της κρίσης κατά και μετά την περίοδο λόγω μαζικών καταστροφών στον Ελλαδικό χώρο από την σύγχρονη ιατροδικαστικό-ανθρωπολογική επιστήμη.

Police-Voice blog ➤

Αθηνά Εσκίογλου Bsc.

(Ειδικός ιατροδικαστικός ανθρωπολόγος)

Επισκόπηση

Στο άρθρο αυτό εξηγούμε τα στάδια διαχείρισης κρίσης κατά τη διάρκεια μαζικών καταστροφών και τις βασικές γραμμές της κατευθυντήριας οργάνωσης που αναλαμβάνει μετά το γεγονός αυτό, ο υπεύθυνος αναγνώρισης των θυμάτων. Εξετάζουμε τα είδη μαζικών καταστροφών που θα μπορούσαν να παρουσιαστούν κατά καιρούς στον Ελλαδικό χώρο και τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται για την γρηγορότερη και με γνώμονα την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αντιμετώπιση των καταστροφών κατά περίπτωση, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στη μεταναστευτική κρίση λόγω του πόλεμου στη Συρία. Κάνουμε τέλος έναν απολογισμό των ενεργειών για την ορθή χρήση μαζικών ταφών, την ταυτοποίηση των θυμάτων, τα αίτια θανάτου και τον επαναπατρισμό τους.

Μαζική καταστροφή/κρίση είναι ένα γεγονός ή μια αλληλουχία γεγονότων κατά την οποία προκύπτει μεγάλος αριθμός θυμάτων αναφορικά με τις τρέχουσες δυνατότητες του συστήματος (P.A.H.O. και W.H.O., 2006, σελ. 9). Σε αυτές τις περιπτώσεις στην Ελλάδα η αρμόδια υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών αναλαμβάνει δράση επιτάσσοντας τον υπεύθυνο αναγνώρισης θυμάτων μέσω της Μονάδας Διαχείρισης Κρίσεως βάσει του Άρθρου 1, Υ.Α. 492/2010. Ιατροδικαστικό-ανθρωπολογικά η διαδικασία ταυτοποίησης αυτών των θυμάτων προϋποθέτει ως απαραίτητη την συνεργασία όλων των μονάδων διάσωσης (Αστυνομία, Πυροσβεστική, Ένοπλες Δυνάμεις , κ.λ.π.) και εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό (ιατροδικαστές, ιατροδικαστικούς ανθρωπολόγους, ακτινολόγους, εγκληματολογικούς φωτογράφους, ιατροδικαστικούς οδοντιάτρους, κ.τ.λ) και γενικευμένο προσωπικό (οδηγούς φορτηγών ψυγείων, οδηγούς εκσκαφέων κ.τ.λ.). Για να χαρακτηριστεί ένα συμβάν ως συμβάν μαζικής απώλειας ζωής, το όριο αριθμομετρημένων θυμάτων δεν προσδιορίζεται από κάποιον αρμόδιο οργανισμό, αλλά βασίζεται στην ικανότητα του συστήματος να ανταπεξέλθει στις ανάγκες που προκύπτουν σύμφωνα με την εφαρμογή σχεδίου διαχείρισης των σορών.

Το 2006 στην Ελλάδα ψηφίστηκε ο Ν. 3448/2006 (ΦΕΚ 57Α), σύμφωνα με το άρθρο 23 του οποίου, συνιστώνται ομάδες αναγνώρισης θυμάτων καταστροφών. Στόχος του είναι η αναγνώριση και η ταυτοποίηση των θυμάτων από ατυχήματα, καταστροφές, καθώς και εγκληματικές και τρομοκρατικές ενέργειες σε κάθε χώρο χαρακτηριζόμενο ως έδαφος του Ελληνικού Κράτους, όπως αναφέρεται στις Διεθνείς Συμβάσεις και τις Διακρατικές Συμφωνίες. Στο εξωτερικό οι ομάδες αυτές δραστηριοποιούνται όταν μεταξύ των θυμάτων υπάρχουν και Έλληνες υπήκοοι με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και αποστέλλονται στην αλλοδαπή μετά από υποβολή σχετικού αιτήματος της αρμόδιας αρχής. Σύμφωνα με το άρθρο 2 του ίδιου νόμου οι ομάδες αποτελούνται από πραγματογνώμονες, ειδικευμένο ιατρικό προσωπικό και αξιωματικούς της Ελληνικής Αστυνομίας, υπό την δικαιοδοσία της ΕΛ.ΑΣ. βάσει του άρθρου 23 του Ν. 3938/2011 (ΦΕΚ 61Α). Το βάρος του προσδιορισμού του αριθμού των θυμάτων μεταβαίνει στον κρατικό μηχανισμό και σε όλες τις σχετικές αρμόδιες αρχές και κρίνει την αξιοπιστία αυτών όταν δεν υπάρχει σχετική βεβαίωση για τον αριθμό των αγνοουμένων και των θυμάτων (UK Home Office, 2004). Μεγίστη προσοχή πρέπει να αποδίδεται σε νομικά θέματα και ζητήματα που προκύπτουν λόγω πολυεθνικότητας, και ανομοιογένειας θρησκειών.

Ως υπεύθυνος αναγνώρισης των θυμάτων, ο ιατροδικαστικός ανθρωπολόγος καλείται να αναλάβει την όλη διαχείριση των σορών εφόσον ολοκληρωθεί το στάδιο ταυτοποίησης των επιζώντων. Για την οργανωμένη αποπεράτωση αυτού του δύσκολου έργου απαραίτητη είναι η συνεργασία και συνεχής επικοινωνία μεταξύ όλων των μελών της ομάδας υπευθύνων. Ο υπεύθυνος περισυλλογής των σορών θα αναλάβει τη συλλογή όλων των απαραίτητων στοιχείων από την τοποθεσία όπου βρίσκονται αρχικά τα θύματα (σκίτσα, φωτογραφικό υλικό, βίντεο, προσωπικά αντικείμενα, γεωγραφικά και καιρικά δεδομένα από όπου βρέθηκε ο κάθε νεκρός) και τη σορό των θυμάτων και θα επιβλέψει την ορθή διακομιδή αυτών στο νεκροτομείο πιθανότατα με φορτηγά ψυγεία. Ο υπεύθυνος συντονιστής του νεκροτομείου θα περισυλλέξει στοιχεία για την ταυτοποίηση των θυμάτων (φωτογράφιση και ακτινογραφίες όλου του σώματος, δακτυλικά αποτυπώματα, δείγμα DNA για μελλοντικό έλεγχο, ύψος όπου είναι δυνατόν έστω και κατά προσέγγιση ιδιαίτερα όταν η σορός είναι κατακερματισμένη και αναλυτικό σκίτσο κατάστασης της σορού με αναφορά τραυμάτων και μακροσκοπικής παθολογίας που θα μπορούσε να βοηθήσει στην αναγνώριση), θα προετοιμάσει τον φάκελλο δεδομένων αναγνώρισης που θα χρησιμοποιηθεί αργότερα (συγκριτικά με στοιχεία που θα συλλέξουν από τους συγγενείς των

1

θυμάτων). Περαιτέρω θα προετοιμάσει τη σορό για να μεταφερθεί για ενταφιασμό, με στόχο τη καλύτερη διατήρηση και συντήρηση αυτής και των προσωπικών αντικειμένων που βρέθηκαν μαζί της. Εν συνεχεία, ο υπεύθυνος του νεκροτομείου τοποθετεί τη σορό μαζί με πλαστική ετικέτα ειδικού αριθμού φακέλλου σε σάκο νεκροτομείου και αυτή πάλι, μέσα σε δεύτερο σάκο νεκροτομείου, στην οποία και τοποθετεί σε άλλη πλαστική θήκη τα προσωπικά αντικείμενα για να ενταφιαστούν μαζί με την σορό, προκειμένου να βοηθήσουν τους μελλοντικούς επιστήμονες κατά την εκταφή όταν υπάρξει ταυτοποίηση του θύματος. Ο εξωτερικός σάκος του νεκροτομείου στον οποίο εμπεριέχονται τα πάντα θα πρέπει να αναγράφει σε πλαστική θήκη τον κωδικό του φακέλλου της σορού. Ο υπεύθυνος μαζικών ενταφιασμών παραλαμβάνει τις σορούς με φορτηγά ψυγεία και τα μεταφέρει στο χώρο όπου θα ενταφιαστούν προσωρινά μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία ταυτοποίησης. Η τοποθεσία απαγορεύεται να είναι προσβάσιμη στο κοινό προς αποφυγήν οποιασδήποτε παραποίησης ή αλλοίωσης των δεδομένων που έχουν συλλεχθεί. Οι μαζικοί τάφοι θα πρέπει να έχουν βάθος τουλάχιστον 1,5 μέτρου και το κάθε σώμα να τοποθετείται σε μια ευθεία με απόσταση του ενός από το άλλο 0,4 μέτρα (Ρ.Α.Η.Ο. και W.H.O, 2006, σελ. 10). Η θέση του κάθε σώματος με συντεταγμένες GPS πρέπει να καταγράφονται στον φάκελλο της κάθε σορού που διαθέτει ο υπεύθυνος νεκροτομείου. Ο υπεύθυνος κέντρου ταυτοποίησης θα συλλέξει στοιχεία από τους συγγενείς σε μια βάση δεδομένων, η οποία ενδέχεται να είναι προσβάσιμη σε συγγενείς ώστε βάσει συγκεκριμένων οδηγιών να προσθέσουν στοιχεία ταυτοποίησης του νεκρού (π.χ. φωτογραφία όπου χαμογελάει και φαίνονται τα μπροστινά δόντια, ακτινογραφίες, τατουάζ κ.τ.λ.). Λαμβάνοντας τον φάκελλο με τα δεδομένα που έχει συλλέξει ο υπεύθυνος νεκροτομείου, θα προσθέσει και αυτά σε μια βάση δεδομένων για αποκλειστικά επιστημονική πρόσβαση με σκοπό την ταυτοποίηση. Τέλος θα χρησιμοποιήσει τα δεδομένα διασταυρώνοντας τις δυο λίστες με αφαιρετική μέθοδο για να ελαχιστοποιήσει το κόστος ταυτοποίησης, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα μόνο όπου κρίνεται άκρως απαραίτητο να στέλνονται τα δείγματα για εξέταση DNA. Όλες οι προαναφερόμενες οδηγίες τελούν σύμφωνες με τις προδιαγραφές του P.A.H.O. και W.H.O. (2006) και της Interpol (2009) για τη σωστή διαχείριση σορών σε μαζικές καταστροφές.

Είναι αξιοσημείωτο να αναφέρουμε ότι δεν υπάρχει σαφής και ρητή αναφορά για την κάλυψη του κόστους του επαναπατρισμού των σορών θυμάτων από μαζικές καταστροφές στην Ελληνική νομοθεσία. Παρά ταύτα βάσει του άρθρου 41 του Ν. 3712/2008 (ΦΕΚ 225Α με τον οποίο τροποποιείται ο Ν. 3566/2007 (ΦΕΚ 117Α) αναφέρεται ότι “το δημόσιο βαρύνουν δαπάνες ταρίχευσης και μεταφοράς της σορού των αποβιωσάντων στην αλλοδαπή κατά την υπηρεσία υπαλλήλων καθώς και δαπάνη εισιτηρίου συζύγου ή συνοδού πρώτου βαθμού συγγένειας καθώς και κάθε άλλη δαπάνη, που εγκρίνεται, ειδικώς, από τον Υπουργό Εξωτερικών’’. Τα θύματα που δεν αναγνωρίζονται μετά την ολοκλήρωση της έρευνας θα πρέπει να θάβονται σε ξεχωριστό μέρος και να διατηρείται αρχείο της ακριβούς τοποθεσίας τους με συντεταγμένες GPS στον φάκελλό τους (Hooft et al, 1989).

Μεγίστη σημασία έχει να αναφέρουμε σε αυτό το σημείο ότι το σημείο όπου βρέθηκε το θύμα πρέπει να χαρακτηριστεί ως τόπος εγκλήματος και όλα τα δεδομένα και οι εξετάσεις να γίνονται κάτω από αυστηρές ιατροδικαστικό-ανθρωπολογικές αρχές. Είναι απαραίτητο όλοι οι εργαζόμενοι στο χώρο περισυλλογής και στο νεκροτομείο να φέρουν ολόσωμη προστατευτική στολή με μάσκα και τούτο όχι τόσο για την προστασία του εργαζομένου από τη σορό, αλλά για την προστασία της ιδίας της σορού από την οποία θα συλλεγούν δεδομένα για τον προσδιορισμό ή όχι εγκληματικής ενέργειας. Παρά την άποψη της κοινής γνώμης ότι οι σοροί είναι υπεύθυνες για επιδημίες επισημαίνεται ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει (Ville De Goyet, 2004). Μοναδικές εξαιρέσεις αποτελούν οι περιπτώσεις όπου τα θύματα είχαν προσβληθεί από κάποια μεταδοτική ασθένεια πριν το θάνατό τους και οι μικροοργανισμοί επιζούν στο περιβάλλον μετά το θάνατο του φορέα τους. Κατά συνέπεια ένα τέτοιο θύμα πρέπει να ενταφιαστεί μακριά από οποιαδήποτε παροχή ύδρευσης (τουλάχιστον 200 μέτρα από πηγές πόσιμου νερού).

Πέραν της αναγκαίας οργάνωσης για την ορθή έκβαση αυτής της επιχείρησης, η διασφάλιση της υγείας των διασωστών και του ευρύτερου κοινού από μολυσματικούς κινδύνους είναι άκρως απαραίτητη. Με την ενδεδειγμένη χρήση του σωστού εξοπλισμού προστασίας, μειώνονται σημαντικά οι πιθανότητες πρόκλησης κάποιας επιδημίας. Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται ώστε να μην πραγματοποιούνται βιαστικές κινήσεις και μαζικοί ενταφιασμοί χωρίς να έχει προηγηθεί ορθή διαχείρισή τους, υπό το πρόσχημα πιέσεων και τον φόβο διασποράς επιδημιών.

Λανθασμένες πρακτικές οδηγούν τόσο σε ψυχολογική καταπόνηση των συγγενών των θυμάτων όσο και σε νομικά ζητήματα που ανακύπτουν λόγω ανεπαρκούς ταυτοποίησης και ελλιπούς έρευνας σχετικά με τα αίτια του θανάτου και την ευθύνη των καταστροφών, φέροντας έτσι τους υπεύθυνους αντιμέτωπους και με τη κοινή γνώμη (Perera, 2005).

Πρωταρχικό μέλημα των υπευθύνων της διαχείρισης των κρίσεων είναι η περισυλλογή των τραυματιών και οι πρώτες βοήθειες που δίνονται προ-νοσοκομειακά– και αμέσως μετά η διακομιδή και περίθαλψη των επιζώντων τραυματιών (Massachusetts Emergency Management Agency, 2011).

2

Εφόσον αυτή η διαδικασία ολοκληρωθεί ,ξεκινά η περισυλλογή των σορών των θυμάτων. Η συγκέντρωση των σορών μπορεί να διαρκέσει από λίγες ώρες έως μέρες ή και εβδομάδες ανάλογα με τον αριθμό των θανόντων, καθώς και τη διασπορά των σορών ή τον διαμελισμό τους. Για παράδειγμα, οι σοροί των θυμάτων των προσφύγων που διασχίζουν το Αιγαίο συχνά παρασύρονται από θαλάσσια ρεύματα και η βιοποικιλότητα της περιοχής μπορεί να μεταβάλλει την φύση των ευρημάτων ανάλογα με το διάστημα που έχει μεσολαβήσει από τον πνιγμό έως την ανεύρεση. Ο ίδιος ο βυθός της θάλασσας λόγω της χαμηλής θερμοκρασίας αυτού, επιβραδύνει το ρυθμό σήψης του σώματος, ο οποίος επανέρχεται όταν το σώμα έχει πλέον ξεβραστεί στις ακτές. Όλοι αυτοί οι παράγοντες επηρεάζουν την εξακρίβωση του χρόνου όπου επήλθε ο θάνατος. Σε ζεστά κλίματα η διαδικασία της αποσύνθεσης τις πρώτες 12-48 ώρες εξελίσσεται γοργά, δυσχεραίνοντας την αναγνώριση των χαρακτηριστικών του προσώπου ενός πτώματος.

Για τη συντήρηση των σορών η ψύξη θα πρέπει να κυμαίνεται ανάμεσα στους 2-4°C. (P.A.H.O. και W.H.O., 2006) Χώροι όπως φορτηγά ψυγεία ή χώροι που αερίζονται με τη χρήση περίπου 10 κιλά ξηρού πάγου, χρησιμοποιούνται για κάθε πτώμα κάθε μέρα ανάλογα με την εξωτερική θερμοκρασία. Το λιώσιμο του πάγου οδηγεί στην απελευθέρωση αερίων διοξειδίου του άνθρακα (CO2) (P.A.H.O. και W.H.O., 2006). Το προσωπικό που έρχεται σε επαφή με τον ξηρό πάγο θα πρέπει να φορά τα απαραίτητα γάντια διότι η επαφή μπορεί να προκαλέσει κρυοπαγήματα.

Η μεταφορά γίνεται με ειδικά εξοπλισμένα φορτηγά- ψυγεία, γραφεία τελετών κ.λπ. Η χρήση ασθενοφόρων για τη μεταφορά των νεκρών κρίνεται ως απολύτως λανθασμένη αφού η χρήση τους για την συνδρομή σε επιζώντες είναι πολύ πιό αναγκαία και επιβεβλημένη (Massachusetts Emergency Management Agency, 2011). To πιο σημαντικό σε αυτό το στάδιο, είναι να εξασφαλιστεί η αξιοπρεπής και οργανωμένη μεταφορά των σορών. Για το λόγο αυτό απαιτείται να υπάρχει εξοικειωμένο και εκπαιδευμένο προσωπικό για τη μεταφορά των σορών στα οχήματα, καθώς και εξουσιοδοτημένοι επαγγελματίες οδηγοί κατάλληλα οχήματα. Καμμία σορός δε θα πρέπει να μετακινηθεί μέχρι να δοθεί άδεια από την αρμόδια αρχή που έχει αναλάβει το συντονισμό της όλης διαδικασίας (National Association of Medical Examiners, 2010). Σε μέρη όπου ο αριθμός των νεκρών υπερβαίνει τις δυνατότητες του κοντινότερου νεκροτομείου, ακόμα και αν η λειτουργία της υπάρχουσας εγκατάστασης μπορεί να επεκταθεί με διάφορα επιπρόσθετα μέσα για την ενεργοποίηση του προσωπικού της, πρέπει να προτιμάται η δημιουργία ενός αυτοσχέδιου προσωρινού νεκροτομείου σε κατάλληλο χώρο βάσει σχεδίου σε εγκαταστάσεις όμορων περιοχών (London Resilience Team, 2007).

Αναγνώριση των Θανόντων

Εφόσον οι σοροί μεταφερθούν στο νεκροτομείο, ακολουθεί η διαδικασία της αναγνώρισης. Σύμφωνα με την Interpol (2009), τα κριτήρια αναγνώρισης θυμάτων διακρίνονται σε κύρια, δευτερεύοντα και βοηθητικά: Κριτήρια αναγνώρισης σύμφωνα με Interpol (2009) Ένα και μόνο, από τα κύρια χαρακτηριστικά είναι απαραίτητο για να γίνει η αναγνώριση του θύματος. Από τα δευτερεύοντα θα πρέπει να συνταιριάζονται 2-3 στοιχεία ενώ τα βοηθητικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο επικουρικά (Interpol, 2009). Η αναγνώριση μπορεί να χωριστεί σε δύο φάσεις. Προηγείται το τεχνικό μέρος που αφορά τη συλλογή πληροφοριών για τους νεκρούς και τα προσωπικά τους αντικείμενα (ante mortem και post mortem στοιχεία). Σε αυτή τη φάση, λαμβάνονται αποτυπώματα, φωτογραφίες (Hooft et al, 1989). Οι φωτογραφίες θα πρέπει να απεικονίζουν (P.A.H.O. και W.H.O., 2006): • Όλο το μήκος του σώματος από την μπροστινή πλευρά • Κοντινή εικόνα του προσώπου • Κοντινή εικόνα κάποιων ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του σώματος • Το πάνω και το κάτω μέρος του σώματος χωριστά. Στη δεύτερη φάση, τα στοιχεία αυτά συνταιριάζονται μεταξύ τους με βάσει τα κριτήρια αναγνώρισης. Είναι αυτονόητο πως η διαδικασία αυτή είναι ευκολότερη όταν τα στοιχεία των θύματων είναι γνωστά (π.χ. αεροπορικό ατύχημα, φωτιά σε ξενοδοχεία) από ο,τι στις περιπτώσεις που τα στοιχεία ταυτότητας των θυμάτων παραμένουν άγνωστα (Hooft et al, 1989).

Η οπτική αναγνώριση που γίνεται από μη εκπαιδευμένα άτομα δεν είναι ακριβής τρόπος ταυτοποίησης, κυρίως λόγω των μετά θάνατον αλλοιώσεων. Η ταυτοποίηση πρέπει να γίνεται μόνο από έμπειρους και εκπαιδευμένους επιστήμονες. Η ανάλυση του DNA ως μέθοδος ταυτοποίησης σε μαζικές καταστροφές είναι αποτελεσματική καθώς συμβάλλει με βεβαιότητα στην ταυτοποίηση πτωμάτων που έχουν υποστεί φθορές και αποσύνθεση καθώς και στην εξεύρεση συγγένειας μεταξύ των θυμάτων και την ανασύσταση των σορών όταν υπάρχουν διασκορπισμένα μέλη (Interpol, 2009). Ωστόσο, σε περιπτώσεις μαζικών καταστροφών, λόγω του μεγάλου αριθμού των θυμάτων, προκύπτει τεράστιο κόστος, το οποίο οι επιστήμονες προσπαθούν να περιορίσουν κάνοντας χρήση άλλων μεθόδων ταυτοποίησης. Ειδικά πρωτόκολλα επιβάλλουν συγκεκριμένη χρήση και μέθοδο προκειμένου να αποφεύγεται η διπλή αναγνώριση και να ελαχιστοποιείται η πιθανότητα λανθασμένων ταυτοποιήσεων. Αυτοψίες θα πρέπει να γίνονται μόνο σε περιπτώσεις που ο νόμος ορίζει την

3

αναγκαιότητα εξακρίβωσης της αιτίας θανάτου, και πρέπει να ζητείται από τις αρμόδιες αρχές. (Hooft et al, 1989).

Συμπέρασμα

Οι μαζικές καταστροφές γενικά, μπορεί να προκληθούν από πολλές αιτίες και να εκδηλωθούν με ποικίλες παραλλαγές, αλλά συνήθως τα θύματά τους υφίστανται τραυματικές κακώσεις και είναι πολυάριθμα. Στην Ελλάδα πολύνεκρα τροχαία ατυχήματα σε μέσα μαζικής μεταφοράς (λεωφορεία, αεροσκάφη, τραίνα, πλοία, κ.λ.π.), φυσικές καταστροφές (σεισμοί, πλημμύρες, καύσωνες, πυρκαγιές κ.λ.π.), βιομηχανικά ατυχήματα (τοξικές ουσίες, εκρήξεις κ.λ.π.), τρομοκρατικές ενέργειες (φωτιά, εκρήξεις, μαζικές μολύνσεις κ.λ.π.) μπορούν να χαρακτηριστούν και ως μαζικές καταστροφές. Το μαζικό μεταναστευτικό κύμα που έχει πλήξει την χώρα το τελευταίο διάστημα έφερε στο φως την αναγκαιότητα για την ανάπτυξη αυτών των επιστημών περισσότερο από ποτέ. Η συνεργασία της χώρας μας με διεθνείς οργανισμούς όπως η Interpol, το FBI και άλλες ευρωπαϊκές και μη, και βάσεις δεδομένων ταυτοποίησης, είναι άκρως απαραίτητη. Η ανοιχτή συνεργασία της Ελλάδας με άλλες χώρες και η εσωτερική διεπιστημονική συνεργασία , είναι το κλειδί της επιτυχούς αντιμετώπισης τέτοιου είδους περιστατικών.

Πηγή ➤http://www.qualityinhealth.gr/

Διαβάστε Περισσότερα »

Κόλαση στα χέρια των διακινητών βιαστών...Ανατριχιαστικές ιστορίες γυναικών προσφύγων, που κακοποιήθηκαν σεξουαλικά και σωματικά στον δρόμο για τη Γη της Επαγγελίας...ΦΩΤΟ

Police-Voice blog ➤

Η μία αναγκάστηκε να πληρώσει με το κορμί της το χρέος του άντρα της. Ηταν στη διάθεση των δουλεμπόρων -από τη στιγμή που άφησε τη Συρία- στη διαδρομή έως τη Γερμανία, όπου μένει σήμερα.

Η άλλη έπεσε αναίσθητη από τα χτυπήματα του Ούγγρου δεσμοφύλακα, όταν αρνήθηκε να ικανοποιήσει τις σεξουαλικές επιθυμίες του. Μια τρίτη, για να γλιτώσει τα παραπάνω, ντυνόταν σαν άντρας και απέφευγε να κάνει μπάνιο, ώστε να κρατά μακριά τους άντρες της ομάδας προσφύγων, στην οποία ήταν μέλος. Σήμερα, βρίσκεται σε καταυλισμό στο Βερολίνο, κοιμάται με τα ρούχα και βάζει ένα ντουλάπι πίσω από την πόρτα του δωματίου της. Αυτές είναι μόνο τρεις από τις ίσως εκατοντάδες γυναίκες πρόσφυγες που βίωσαν την κακοποίηση στη διαδρομή από τη χώρα τους έως τη Γερμανία, περνώντας πολλές απ' αυτές και από τους καταυλισμούς στην Ελλάδα.

«Δεν υπάρχει κλειδαριά ή κλειδί» εξηγεί η Εσρά αλ-Χοράνι, μιλώντας στη δημοσιογράφο των «New York Times» Κατρίν Μπένχολντ και τη φωτορεπόρτερ Τζαμίλα Γκρόσμαν. Αισθάνεται μάλιστα τυχερή, καθώς, όπως λέει, «με χτύπησαν και με λήστεψαν μόνο».
Δεκάδες ή και εκατοντάδες άλλες αφηγούνται σε ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς, οι οποίοι τις υποδέχονται στα κέντρα εγκατάστασης στη Γερμανία, ιστορίες φρίκης. Πολλές καταγγέλλουν βίαιη συμπεριφορά από άλλους πρόσφυγες, διακινητές, μέλη των οικογενειών τους, που τις αναγκάζουν να παντρεύονται χωρίς τη θέλησή τους ή να εκπορνεύονται, αλλά και από Ευρωπαίους αστυνομικούς.

Η ψυχοθεραπεύτρια Σουζάν Χόχνε λέει χαρακτηριστικά ότι από τις 44 γυναίκες που έχει βοηθήσει έως τώρα (από 18 έως πάνω από 60 ετών), σχεδόν το σύνολο έχει βιώσει σεξουαλική κακοποίηση. Τέτοιο παράδειγμα είναι μια 30χρονη μητέρα, τεσσάρων παιδιών, η οποία έφτασε στη Γερμανία μέσω Βουλγαρίας. Οταν βρισκόταν στη Βουλγαρία, τέλειωσαν τα χρήματα του άντρα της, οπότε πρόσφερε τη γυναίκα του, αντί αμοιβής, στον διακινητή. Για τρεις μήνες η γυναίκα βιαζόταν σχεδόν κάθε μέρα και στο τέλος την κακοποιούσε ο ίδιος ο σύζυγός της. Σήμερα ζει στο Βερολίνο με τα παιδιά της, ενώ ο σύζυγος δεν μπορεί να την πλησιάσει, ύστερα από περιοριστικά μέτρα που ελήφθησαν εις βάρος του.

Στην Ελλάδα, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, επικαλούμενο εκπρόσωπο της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, τα κέντρα υποδοχής δεν διαθέτουν ξεχωριστές εγκαταστάσεις για τις γυναίκες που είναι μόνες, ενώ συχνά υπάρχουν υπερπληθυσμός φιλοξενουμένων και ανεπαρκής φωτισμός. «Σε όλη την Ευρώπη», λέει ο Γουίλιαμ Σπίντλερ, «έχουν καταγραφεί περιπτώσεις σεξουαλικής και οικογενειακής βίας». Κι ίσως να αποτελεί «πταίσμα» η περίπτωση μιας γυναίκας που δεν έχει φύγει επί δύο μήνες από τον καταυλισμό, μόνο και μόνο επειδή ο σύζυγός της, που δεν έχει ακόμα φτάσει στη Γερμανία, της απαγόρευσε να βγαίνει έξω, μέχρις ότου πάει εκείνος εκεί.

Ξεχωριστή περίπτωση, τέλος, είναι η 35χρονη Σαμάρ, η οποία αρνήθηκε να κάνει σεξ με τον διακινητή. Εμεινε για έναν χρόνο στη Σμύρνη δουλεύοντας προκειμένου συγκεντρώσει 4.000 ευρώ - ποσό με το οποίο κατάφερε να φτάσει η ίδια και τα τρία παιδιά της στη Γερμανία.

Αιγαίο: Πνίγηκε πεντάχρονος στο Αγαθονήσι

Ενα αγοράκι έχασε τη ζωή του στο πρώτο για φέτος προσφυγικό ναυάγιο στα νερά του Αιγαίου. Πρωινές ώρες του Σαββάτου σκάφος του Λιμενικού Σώματος εντόπισε στις βορειοανατολικές ακτές του Αγαθονησίου τη φουσκωτή λέμβο των αλλοδαπών, η οποία μάλιστα είχε προσκρούσει σε βράχια λόγω της κακοκαιρίας. Με τη βοήθεια των ψαράδων μέσα σε λίγη ώρα εντοπίστηκαν και διασώθηκαν οι αλλοδαποί επιβαίνοντες στη λέμβο (συνολικά 39 άνθρωποι), ωστόσο το άτυχο παιδί άφησε την τελευταία πνοή του στη θάλασσα και ανασύρθηκε νεκρό από την περιοχή στο κοντινό Νερονήσι.

Οπως ανακοίνωσε το Λιμενικό, συνολικά 10 μετανάστες, που έχρηζαν άμεσης ιατρικής βοήθειας, μεταφέρθηκαν στο Γενικό Νοσοκομείο Σάμου, ενώ το σώμα του ανήλικου, συνοδεία της μητέρας του, που το αναγνώρισε αμέσως, μεταφέρθηκε στο νεκροτομείο του ίδιου νοσοκομείου για διενέργεια νεκροψίας - νεκροτομής.
Στο μεταξύ, στα ανοιχτά της Χίου εντοπίστηκαν την ίδια μέρα 32 πρόσφυγες, ενώ συνελήφθησαν και οι δύο νεαροί διακινητές τους. Την ώρα που οι διακινητές αποβίβαζαν τους αλλοδαπούς στην ακτή (από την ξύλινη βάρκα), περιπολικό του Λιμενικού άρχισε την καταδίωξη, που έληξε με τη σύλληψη ενός 18χρονου και ενός 19χρονου.

Μετατρέπουν τα σωσίβια σε χρηστικά αντικείμενα

Οι εθελοντές της οργάνωσης «Το χωριό του Ολοι Μαζί», που διαχειρίζεται τις παλιές κατασκηνώσεις του ΠΙΚΠΑ Μυτιλήνης, μαζεύουν και αξιοποιούν τα εκατοντάδες χιλιάδες σωσίβια των μεταναστών και των προσφύγων που φτάνουν στο νησί. Σε ένα πρόχειρο εργαστήριο μετατρέπουν τα υλικά των σωσιβίων, αλλά και των πλαστικών λέμβων, σε χρηστικά αντικείμενα, όπως καναπέδες, τραπεζάκια, στρώματα αλλά και τσάντες.

Τα «σκουπίδια» παίρνουν νέα μορφή, ενώ εξετάζεται η δυνατότητα κάποιες από τις κατασκευές να διατίθενται προς πώληση για την οικονομική ενίσχυση των προσφύγων. «Κάθε τσάντα απαιτεί περίπου τρεις ώρες για να φτιαχτεί. Ολα γίνονται όπως και στις κανονικές τσάντες, με τη διαφορά ότι τα υλικά είναι από τα σωσίβια που βρίσκουμε στις παραλίες.

Το εσωτερικό υλικό το χρησιμοποιούμε για στρώματα, τα οποία είναι απαραίτητα αυτήν την εποχή για το κρύο» λέει ο Αφγανός Aida Simply, που ξέρει ραπτική, ενώ ψυχή του εργαστηρίου είναι η σχεδιάστρια Τίνα Κοντολέοντος. Στο μεταξύ, το δικό τους πρωτοχρονιάτικο μήνυμα έστειλαν Ελληνες και ξένοι εθελοντές, που βοηθούν στη διάσωση προσφύγων στη Λέσβο μαζί με μέλη των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και άλλων οργανώσεων. Με 3.000 σωσίβια σχημάτισαν σε λόφο του Μόλυβου το σήμα της ειρήνης, το οποίο «κοιτάζει» προς Τουρκία και Μέση Ανατολή!

Πηγή ➤.espressonews.gr

Διαβάστε Περισσότερα »