«Έτσι θα βουλιάζαμε τον τουρκικό στόλο στα Ίμια»το 1996 «Τσακωνόμασταν για το ποιός θα μείνει στη μονάδα και να απογειωθεί με τα βομβαρδιστικά»

Police-Voice blog ➤

Με μία μαρτυρία το 2016 κανονικό ιστορικό ντοκουμέντο ο τότε Σμηναγός (Ι) και μετέπειτα Αξιωματικός Επιχειρήσεων της 345 Μοίρας Νικόλαος Τσακίρης, των Α-7Η Corsair, σε μια συνέντευξη που πραγματικά κόβει την ανάσα με το ανεπιτήδευτο ύφος της και κυρίως το συγκλονιστικό περιεχόμενό της, περιγράφει πώς τη νύχτα των Ιμίων της 31ης Ιανουαρίου 1996, ακριβώς 26 χρόνια πριν τα πληρώματα της 345 Μοίρας Βομβαρδισμού είχαν μπει στα κόκπιτ των μαχητικών κρούσης Α-7Η Corsair με ετοιμότητα απογείωσης 2 λεπτών και αποστολή την βύθιση του τουρκικού Στόλου

Τα αεροσκάφη επιχειρούσαν από την 115 Πτέρυγα Μάχης και η συνέντευξη δόθηκε στον Γιώργο Λαμπράκη, ενώ οι περισσότερες φωτογραφίες προέρχονται από το αρχείο του Ν.Τσακίρη.Η περιγραφή κόβει την ανάσα και δείχνει το σημείο το οποίο είχε προχωρήσει η πολεμική προπαρασκευή και η επιχειρησιακή ετοιμότητα προς εκτέλεση της αποστολής βύθισης του τουρκικού στόλου με βόμβες ελεύθερης πτώσης σε πτήση λίγων μέτρων επάνω από τα κύματα του Αιγαίου.

Και αποκαλύπτεται ότι ήδη οι ιπτάμενοι της 345ΜΒ, χωρίς τα σήματα και τα διακριτικά από τις φόρμες πτήσης τους, αλλά με πιστόλια, όπως προβλέπεται στις κανονικές πολεμικές αποστολές βρίσκονταν στα κόκπιτ τους έτοιμοι να απογειωθούν εντός 60” και να σπείρουν σε λίγα λεπτά μετά την απογείωσή τους, τον όλεθρο στον τουρκικό Στόλο.

Στο κείμενο υπάρχουν αποσπάσματα από την γραπτή μαρτυρία του Αντιπτεράρχου ε.α. και τότε Διοικητή της 345ΜΒ Γεώργιου Κωτσίδη, ο οποίος με έναν έντονο και γλαφυρό τρόπο περιγράφει στο σχετικό αρχικό ρεπορτάζ του defenceline, εκείνες τις κρίσιμες ώρες

-Πριν από 19 ακριβώς χρόνια, την 31η Ιανουαρίου 1996, Ελλάδα και Τουρκία έφτασαν μια ανάσα από την πολεμική αναμέτρηση. Πότε αρχίσατε να καταλαβαίνετε ότι αυτή δεν θα ήταν μία συνηθισμένη κρίση;

Νίκος Τσακίρης: Μία εβδομάδα νωρίτερα, είχε αρχίσει να κλιμακώνεται σταδιακά η ένταση. Υπήρχαν μετασταθμεύσεις αεροσκαφών, κινήσεις πλοίων του στόλου, ενώ για περίπου μία εβδομάδα υπήρχε αυξημένη ετοιμότητα, ήμασταν συνεχώς στη Μοίρα και κοιμόμασταν μέσα στην Μονάδα. Πάντα υπήρχε ένα αριθμός αεροπλάνων σε επιφυλακή, φορτωμένα με βόμβες και απλά άλλαζε η στοχοποίηση.

Την τελευταία ημέρα, στις 31 Ιανουαρίου 1996, η 345 Μοίρα Βομβαρδισμού είχε ως αποστολή να προσβάλει τις τουρκικές αποβατικές δυνάμεις. Ήταν ένας σχηματισμός δέκα αεροπλάνων Α-7H Corsair, όπου με τη συνοδεία μαχητικών F-16 που θα πηγαίναμε να χτυπήσουμε την αποβατική δύναμη.

– Που είχαν συγκεντρωθεί αυτές οι δυνάμεις;
ΝΤ: Βρισκόταν στα Ίμια και στην θαλάσσια περιοχή γύρω από τις βραχονησίδες. Αυτό που άλλαζε συνεχώς ήταν οι θέσεις των πλοίων και η προσπάθειά μας να τα ξεχωρίσουμε από τα δικά μας πλοία που βρίσκονταν στην ίδια περιοχή.

Εδώ βέβαια υπήρχε ένα τακτικό σφάλμα, το ότι δηλαδή μαζεύτηκαν πάρα πολλές ναυτικές δυνάμεις σε έναν πολύ μικρό θαλάσσιο χώρο, γεγονός που δημιουργούσε πρόβλημα….

Πλεονέκτημα υπήρχε όταν ο τουρκικός στόλος κατέβαινε από τα Δαρδανέλια και σε όλη την φάση της διαδρομής του προς την περιοχή της κρίσης. Αν δινόταν εντολή ανά πάσα στιγμή θα τον βύθιζαν όλο, γιατί τα ελληνικά πλοία και κυρίως οι τορπιλάκατοι και οι πυραυλάκατοι ήταν αγκιστρωμένες σε μικρούς κόλπους όπου χωρίς να εκπέμπουν, παρακολουθούσαν τις τουρκικές κινήσεις και ανά πάσα στιγμή μπορούσαν να ρίξουν.

Εμείς λοιπόν, αφού είχαν συγκεντρωθεί όλες αυτές οι δυνάμεις, είχαμε ως ημερήσια αποστολή να χτυπήσουμε τις δυνάμεις αυτές με δέκα

Θυμάμαι αξέχαστα πως πήγα σπίτι έκανα ένα μπάνιο και μετά ξάπλωσα να ξεκουραστώ. Μετά όμως από μισή ώρα, περίπου 11 το βράδυ, 11 και μισή, χτύπησε το τηλέφωνο όπου ένας Ανθυποσμηναγός με μια φωνή γεμάτη ένταση μας ειδοποίησε να μεταβούμε άμεσα στη Μονάδα.

Φεύγω λοιπόν – όπως και όλοι οι υπόλοιποι συνάδελφοί μου – μπαίνω στη μονάδα, μόλις παρκάρω το αυτοκίνητο και ανοίγω την πόρτα ανατρίχιασα ακούγοντας τον ήχο των κινητήρων των αεροπλάνων! Νόμιζα ότι ήδη είχε δοθεί εντολή για απογείωση των βομβαρδιστικών!

Εδώ πρέπει να αναφέρω πως στα αεροπλάνα αυτά πιλότοι ήταν 5 “πιτσιρικάδες” και ένας έμπειρος πιλότος της Μοίρας, αυτοί δηλαδή που είχαν μπει στο πρόγραμμα των νυχτερινών πτήσεων που σας περιέγραψα νωρίτερα, γιατί ήταν κάτι το οποίο δεν περιμέναμε να συμβεί!

Για το κρίσιμο αυτό σημείο, ο -τότε- διοικητής της 345 Μοίρας Βομβαρδισμού Αντισμήναρχος (Ι) Γιώργος Κωτσίδης γράφει χαρακτηριστικά: “Οι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν στο σχέδιο ανάκλησης τις βραδινές ώρες της 30ης Ιανουαρίου 1996 ήταν από τους νεαρότερους της Πολεμικής μας Μοίρας και με πλήρη συναίσθηση και ενθουσιασμό για τη δυσκολία της αποστολής, μετά από την απαραίτητη ενημέρωση, προωθήθηκαν στα αεροπλάνα, που σε εξαιρετικά σύντομο χρόνο προετοίμασαν και φόρτωσαν οι τεχνικοί με τους οπλουργούς και τους στρατεύσιμους της Μοίρας”.

– Οπότε είχαν μπει ως πληρώματα των αεροσκαφών οι νεαρότεροι χειριστές και στη δεκάδα των πρωινών αποστολών οι εμπειρότεροι της Μοίρας;

ΝΤ: Ακριβώς, ήταν 5 νεαροί συνάδελφοι, με επικεφαλής έναν έμπειρό ιπτάμενο της Μοίρας! Οπότε μόλις μπαίνουμε εμείς στη Μοίρα, βλέπουμε τους έξι συναδέλφους να είναι ντυμένοι και να φεύγουν για τα αεροπλάνα καθώς υπήρχαν μετασταθμεύσεις προς τα δυτικά αεροδρόμια της Τουρκίας, οπότε από το ελληνικό Κέντρο Επιχειρήσεων θεώρησαν ότι κάτι πάει να γίνει και ότι τα τουρκικά αεροπλάνα θα επιχειρούσαν να χτυπήσουν Βόλο, τη Λάρισα κτλ, οπότε ότι υπήρχε τότε σε ετοιμότητα ήθελαν να το απογειώσουν!

Αφού πήγαν στα αεροπλάνα, ενημερωνόμαστε οι μεγαλύτεροι για την αποστολή με σκοπό να αλλάξουμε τους μικρότερους – γιατί όταν πας να πολεμήσεις απαιτείται εμπειρία –ώστε η πιθανότητα να επιτευχθεί η αποστολή και να γυρίσουν πίσω τα πληρώματα να ήταν μεγαλύτερη…

Στο σημείο αυτό θέλω να πω για το συνολικό κλίμα που υπήρχε στη Μοίρα. Το κλίμα ήταν τέτοιο που … τσακωνόμασταν στην κυριολεξία για το ποιος θα μείνει το βράδυ στη Μονάδα, ώστε να είναι ετοιμότητα και να απογειωθεί με τα βομβαρδιστικά!

Ο Διοικητής της 345 ΜΒ περιγράφει τις συγκλονιστικές εκείνες στιγμές: “Μέσα στην ασταμάτητη βροχή, πηγαίνοντας με τα πόδια από το ένα καταφύγιο αεροπλάνων στο άλλο – γιατί όλα τα μέσα επιστρατεύτηκαν στην προετοιμασία τους – προσπαθούσα να εμψυχώσω τους ιπταμένους που ήταν μέσα σε αυτά δεμένοι, έτοιμοι για εκκίνηση.
Θα μου μείνει όμως αξέχαστη η εικόνα της ενθουσιώδους ανταπόκρισης όλων στην κίνηση, όλα καλά ″ΟΚ″ του δεξιού αντίχειρα.
Δεν γνωρίζω αν εκείνη τη στιγμή εγώ τους εμψύχωνα ή εκείνοι εμένα.
Επιστρέφοντας στη Μοίρα ήδη είχε συγκεντρωθεί το σύνολο των ιπταμένων, οι οποίοι με συγκλόνισαν αυτοπροτεινόμενοι με αυτοθυσία και αλτρουισμό να … αντικαταστήσουν τους άπειρους νεαρούς και τους παντρεμένους συναδέλφους μας!”.

Λόγω των τρομερά άσχημων καιρικών συνθηκών είχε αποφασιστεί τα A-7H Corsair να προσβάλουν τους Τούρκους σε δύο τριάδες με διαχωρισμό σε χρόνο και ύψος.

Στην πρώτη τριάδα, αρχηγός ήταν ο Γεώργιος Παντελής (πρώτος από αριστερά) και στην δεύτερη τριάδα αρχηγός ήταν ο Παναγιώτης Πατσαβούδης (τρίτος από δεξιά).

Η ιστορική φωτογραφία έχει ληφθεί στο SOR της 345 Μοίρας Βομβαρδισμού στις 06:30 τα ξημερώματα της 31ης Ιανουαρίου, την στιγμή της επιστροφής των χειριστών από τα αεροσκάφη!

– Πως είχε σχεδιαστεί αυτή η κρίσιμη αποστολή;

NT: Στον σχηματισμό ήταν δέκα συνολικά αεροπλάνα, από τα οποία τα οκτώ θα χτυπούσαν τις αποβατικές δυνάμεις και τα δύο θα έκαναν καταστολή της τουρκικής φρεγάτας.

Ο σχεδιασμός ήταν ότι όπως προσεγγίζει η δεκάδα, έξω από την εμβέλεια των όπλων της φρεγάτας που ήταν για να προστατεύει την αποβατική δύναμη.
Όπως θα κατευθυνόμασταν προς τους στόχους, τα πρώτα τέσσερα Α-7Η θα πήγαιναν περιμετρικά από τη μία πλευρά και τα άλλα τέσσερα περιμετρικά από την άλλη πλευρά στα 8 μίλια.

Τα δύο τελευταία βομβαρδιστικά θα προσέγγισαν το στόχο τους αλλά μέσα από τα 8 μίλια, εκμεταλλευόμενοι μία αδυναμία του συστήματος ελέγχου πυρός των βλημάτων SeaSparrow της φρεγάτας.

Τα αεροπλάνα δεν θα πετούσαν ευθεία για πάνω από 8 δευτερόλεπτα, που σημαίνει ότι πετάμε ευθεία 8 δευτερόλεπτα, στρέφουμε περιμετρικά 90 μοίρες έτσι ώστε το ραντάρ να μας βλέπει τελείως – όταν είμαστε κινούμενοι περιμετρικά η δική μας ταχύτητα που υπολογίζει το ραντάρ είναι μηδέν – γιατί βλέπει το αεροπλάνο και κινείται ακτινικά για δέκα δευτερόλεπτα, οπότε οποιοσδήποτε εγκλωβισμός “σπάει” και στη συνέχεια θα βάζαμε πορεία προς τη φρεγάτα για άλλα 8 δευτερόλεπτα!

Αυτή η διαδικασία θα γινόταν μέχρι να προσεγγίσουμε το τουρκικό πλοίο με σκοπ!ό να την προσβάλουμε και από τη στιγμή που θα κάναμε την καταστολή θα έμπαιναν περιμετρικά στο στόλο τα υπόλοιπα οκτώ Α-7Η Corsair με σκοπό να βομβαρδίσουν τις υπόλοιπες δυνάμεις

– Εσείς είσαστε στο ζευγάρι των αεροσκαφών που επρόκειτο να χτυπήσει την τουρκική φρεγάτα;

NΤ: Στο σχεδιασμό που έγινε, αρχηγός ήταν ο Βουκελάτος, δεύτερος μεγαλύτερος ήταν ο Μπορολιάς, οπότε ετέθη ένα θέμα… Στο τελευταίο ζευγάρι τους λέω θα μπω εγώ και στην ουσία επέλεξα το ζευγάρι μου. Τελευταίο ζευγάρι ήμουν εγώ με τον Ροντίρη, έναν καταπληκτικό αεροπόρο

Όταν κάναμε briefing στην περίοδο της ειρήνης και της εκπαίδευσης, πάντα όλοι ήθελαν σ’ ένα σχηματισμό δέκα βομβαρδιστικών να είναι το τελευταίο ζευγάρι.
Εκεί πάντα “τσακωνόμασταν” για το ποιος θα μπει, γιατί οποιαδήποτε άσκηση κι αν είχαμε με πακέτα COMAO και έναν μεγάλο σχηματισμό με αεροσκάφη Α-7, τότε οι αναχαιτιστές που ερχόταν να μας αναχαιτίσουν ξεκινούσαν πάντα από πίσω οπότε οι πίσω είχαν την ευκαιρία και τη δυνατότητα να εμπλακούν κτλ, οπότε υπήρχε πάντα ένταση για το ποιος θα πετάξει το τελευταίο ζευγάρι!

Στα Ίμια λοιπόν, αφού τέλειωσε το briefing και απευθυνόμενος σε όλους όσοι πέταγαν, τους είπα πως “όταν περάσει η κρίση μην ακούσω κανέναν να διεκδικήσει το τελευταίο ζευγάρι, είναι … τελειωμένος” (γέλια).

Θέλοντας να πω ότι αυτό που θα κάναμε ήταν πολύ δύσκολο. Δεν μπορώ να πω, υπήρχαν προσφορές αλλά όχι πολλές. Τελικά το τελευταίο ζευγάρι ήμουν εγώ με τον Ροντίρη…
– Στη συνέχεια πήρατε τον ατομικό οπλισμό, όπως προβλέπεται σε πραγματικές αποστολές, ενημερώθηκαν τα πληρώματα για τα σημεία διαφυγής αν έπεφταν με αλεξίπτωτο πάνω από το εχθρικό έδαφος;

ΝΤ: Ε, ναι… Από τη στιγμή που πηγαίναμε να πετάξουμε σε πολεμική αποστολή ο καθένας είχε ένα ατομικό πιστόλι. Υπήρχε φυσικά και ο σχεδιασμός διαφυγής ανάλογα με τον στόχο και την περιοχή όπου θα πετούσε ο κάθε ιπτάμενος. Υπάρχουν πάντα συγκεκριμένα σημεία και διαδικασίες, για τις οποίες ο κάθε ιπτάμενος ενημερώνεται πριν πάει να πετάξει…

– Πως φορτώθηκαν τα όπλα εκείνη την ημέρα; Με τι όπλα θα γινόταν η προσβολή των τουρκικών πλοίων;

ΝΤ: Οι φορτώσεις των αεροσκαφών γίνονταν ανάλογα με τον στόχο που είχαν τα βομβαρδιστικά. Για την συγκεκριμένη αποστολή προσβολής των τουρκικών ναυτικών δυνάμεων η δεκάδα των A-7H Corsair ήταν φορτωμένη με πέντε βόμβες Μk-82 ή Mk-83 και μια δεξαμενή καυσίμου.

– Ένας κρίσιμος παράγοντας ήταν εκείνο τη μέρα και ο καιρός. Τι συνθήκες επικρατούσαν;
ΝΤ: Εκείνη τη μέρα είχε σύννεφα από τα 500 μέχρι τα 33.000 πόδια. Πετούσαν τα F-4E Phantom και τα Mirage 2000 τα οποία ήταν συνεχώς μέσα στον καιρό. Με αυτές τις συνθήκες φυσικά δεν υπήρχε οπτική επαφή.

Για το ηθικό του προσωπικού και το κλίμα στην 345ΜΒ εκείνες τις στιγμές, ο Διοικητής της Μοίρας γράφει: “Ειλικρινά, το μεγαλείο της αυταπάρνησης, του ενθουσιασμού, του επαγγελματισμού και του πατριωτισμού που ζήσαμε σαν μια ψυχή, μια οικογένεια, μια γροθιά θα μου μείνει βαθιά χαραγμένο στο νου και την καρδιά μου!

Αν δεν ήμουν τότε βέβαιος για το ποιος εμψύχωνε ποιον τις δραματικές εκείνες στιγμές, σήμερα δηλώνω με πλήρη επίγνωση την μεγάλη μου περηφάνια για το θάρρος και τη συναδελφικότητα των Ιπταμένων, αλλά και όλου του προσωπικού της Μοίρας.

Όλοι, με αυτοθυσία και πίστη στην αποστολή της 345 Μοίρας Βομβαρδισμού ως πιστοί και φιλότιμοι στρατιώτες, σε μία περίοδο ιδιαίτερης κρίσης των αξιών, απλά νιώσαμε πως κάναμε το καθήκον μας και δεν ζητήσαμε ποτέ ούτε να συμψηφίσουμε, ούτε να εξαργυρώσουμε ότι ζήσαμε εκείνες τις δραματικές ώρες”.

– Πως έζησαν αυτή τη κρίση οι δικοί σας άνθρωποι, η οικογένειά σας;
ΝΤ: Το ηθικό του προσωπικού της Μοίρας ήταν στο ύψιστο επίπεδο και αυτό οφείλεται κυρίως στον επαγγελματισμό και την εκπαίδευση. Όλο το προσωπικό ήταν ετοιμοπόλεμο επί της ουσίας.

Την προηγούμενη μέρα με είχε πάρει τηλέφωνο από το χωριό ο πατέρας μου ο συγχωρεμένος, και έκλαιγε. Γιατί ήταν σίγουρος… Του λέω, “πατέρα αυτή είναι η δουλειά μας, απλά αυτή τη στιγμή αν κληθούμε θα πρέπει να την κάνουμε!

Το βράδυ της 30ης Ιανουαρίου, ο πατέρας μου είχε μιλήσει με την γυναίκα μου που τότε ήταν στον μήνα της για να γεννήσει τον γιο μας, ο οποίος τελικά γεννήθηκε 27 Φεβρουαρίου 1996!

Όταν λοιπόν γύρισα στο σπίτι -όπως είπαμε και νωρίτερα η κρίση εκείνη τη στιγμή φαίνονταν να αποκλιμακώνεται – έκανα ένα μπάνιο και ξάπλωσα.

Όταν με πήραν τηλέφωνο να επιστρέψω εσπευσμένα στη Μονάδα, προσπάθησα να φύγω από το σπίτι όσο πιο ήρεμα μπορούσα.

Με ρώτησε τι έγινε, της λέω τίποτα, μας φώναξαν για ετοιμότητα, δεν είναι τίποτα. Οπότε, το μόνο που έκανα ήταν να τη φιλήσω και να φιλήσω τον μικρό μου γιο που ήταν ακόμα στην κοιλιά της και να φύγω…

Eτσι απλά…

Πηγή ➤https://www.makeleio.gr/

Διαβάστε Περισσότερα »

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ! ! Ίμια 1996 Στη μνήμη των τριών αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού

Police-Voice blog ➤

Η Κρίση στα Ίμια άφησε πίσω της "Εθνική πίκρα", τους τρεις νεκρούς Ήρωες Αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού και "γκρίζες ζώνες" στο Αιγαίο.

της Ουρανίας Πανταζίδου

Συμπληρώνονται φέτος 26 χρόνια από τότε που Ελλάδα και Τουρκία βρέθηκαν στα πρόθυρα πολέμου. Αιτία οι δύο βραχονησίδες ανατολικά της Καλύμνου. Τα Ίμια (ή Καρντάκ κατά τους Τούρκους) που από το 1947 οι Ιταλοί τα παρέδωσαν μαζί με τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα.

Ομολογώ ότι προβληματίστηκα πολλές φορές για να γράφω το παρόν. Γνώριζα ότι δεν είχα να προσθέσω κάτι περισσότερο για την κρίσιμη εκείνη νύχτα καθώς έχει χυθεί πολύ μελάνι όλα αυτά τα χρόνια. Τελικά αποφάσισα να γράψω δυο λόγια - ως φόρο τιμής στους τρεις αδικοχαμένους συναδέλφους.

Τα Ίμια ανήκουν στην Ελληνική επικράτεια και βρίσκονται στα Ελληνικά θαλάσσια ύδατα. Το αποδεικνύουν μια σειρά εγγράφων. Σ΄ ένα από αυτά καταγράφεται ότι «ο Τούρκος πρέσβης στη Ρώμη είχε προειδοποιήσει την πρωθυπουργό Τσιλέρ, πριν από την κρίση των Ιμίων, ότι η Ιταλία κατείχε έγγραφα τα οποία αποδείκνυαν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οι νησίδες των Ιμίων ανήκουν στα Δωδεκάνησα και ήταν επομένως αναμφισβήτητα ελληνική» (Μιχάλης Ιγνατίου - Αθανάσιος Έλις: "ΙΜΙΑ, Τα απόρρητα τηλεγραφήματα των Αμερικανών").

Είναι αλήθεια ότι με καθυστέρηση - η Ιταλία που ασκούσε εκείνη την περίοδο της κρίσης την προεδρία της Ε.Ε. - υποστήριξε με ανακοίνωσή της τις ελληνικές θέσεις περί ισχύος των συνθηκών.

Στη συνθήκη του Ιανουαρίου του 1932 και τη συμπληρωματική συμφωνία/πρακτικό του Δεκεμβρίου του ιδίου έτους που υπεγράφη μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας αναφέρονται ρητώς τα Ίμια ως ανήκοντα στην Ιταλία. Η ιταλοτουρκική συνθήκη πρωτοκολλήθηκε στην Κοινωνία των Εθνών το 1933. Από την αλληλογραφία που υπάρχει μεταξύ Άγκυρας και Ρώμης τα αμέσως επόμενα χρόνια φαίνεται ότι αναγνωρίζεται η οριοθέτηση που χαράχθηκε σύμφωνα με τη συνθήκη της Λωζάνης.

Ο ίδιος ο Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, κατά την εδώ επίσκεψή του - μετά την απεμπλοκή - όταν έλεγε «δε θέλω να εμπλακώ με την "wine dark sea"»* (= Οίνοπα Πόντον), εννοούσε ότι η θάλασσα του Αιγαίου είναι ελληνική (Μιχάλης Ιγνατίου - Αθανάσιος Έλις). Βέβαια καθ΄ όλη τη διάρκεια της κρίσης οι Αμερικανοί τήρησαν την εφαρμογή των ίσων αποστάσεων.

Πριν όμως φτάσουμε στην επίμαχη κρίση ας θυμηθούμε συνοπτικά το πλαίσιο που υπήρχε στο Αιγαίο…

Το Νοέμβριο του 1995 η Ελληνική Κυβέρνηση μελετούσε ένα πρόγραμμα εποικισμού διαφόρων μικρών νησίδων στο Αιγαίο με κρατική επιδότηση, διότι σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο σε ένα νησί αναγνωρίζεται υφαλοκρηπίδα, μόνον όταν στο έδαφος του ασκείται έστω και μικρή οικονομική δραστηριότητα. Το πρόγραμμα θα αποσκοπούσε στην ανάπτυξη μιας μορφής αγροτικού τουρισμού. Στην πραγματικότητα όμως η Ελλάδα βασιζόμενη στο Δίκαιο της Θαλάσσης περί υφαλοκρηπίδας και ζώνης οικονομικής εκμετάλλευσης, το οποίο μόλις πριν λίγο καιρό είχε υπογράψει, στόχευε με τον εποικισμό στη διασφάλιση των εθνικών της συμφερόντων.

Με αφορμή το πρόγραμμα αυτό υψώθηκε η Ελληνική Σημαία στις βραχονησίδες Καλόλιμνος, Στρογγύλη, Φαρμακονήσι, Βάτος και Πασά από τον Πολιτιστικό και Επιμορφωτικό Σύλλογο Αποφοίτων Σχολών Υπαξιωματικών Πολεμικού Ναυτικού. Μέλη του συλλόγου, με την ευκαιρία της επίσκεψής τους στην Κυρά της Ρω έλεγαν «Θα υψώσουμε τη γαλανόλευκη στα διαμάντια των θαλασσών μας, τις ακατοίκητες βραχονησίδες, που τα περισσότερα από αυτά δεν είναι και τόσο βραχονησίδες, αλλά σπάνιας ομορφιάς νησιά με χλωρίδα και πανίδα…».

Το εντυπωσιακό είναι ότι πριν ακόμη το πρόγραμμα πάρει ευρεία προβολή 500 Έλληνες και περισσότεροι από 1200 ξένοι υπήκοοι είχαν εκδηλώσει σχετικό ενδιαφέρον.

Εν τω μεταξύ οι Τούρκοι, δια στόματος του Τούρκου Αρχηγού Ναυτικού, αμφισβητούσαν εδώ και καιρό την εθνική μας κυριαρχία πάνω σε έναν μεγάλο αριθμό βραχονησίδων στο ανατολικό Αιγαίο.

26 Δεκεμβρίου 1995: στις 4:30 το πρωί το τουρκικό πλοίο "Φιγκέν Ακάτ" προσαράζει στις βραχονησίδες Ίμια. Η άρνηση του καπετάνιου του πλοίου να δεχθεί τις υπηρεσίες των Ελληνικών ρυμουλκών που πρότεινε το Λιμεναρχείο Καλύμνου και ο ισχυρισμός του ότι το ναυάγιο έγινε σε τουρκικό νησί ανάγκασε το ελληνικό Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας να γνωστοποιήσει το θέμα στο Υπουργείο Εξωτερικών.

Η Τουρκία δεν είχε πρόβλημα για το ποιος θα ρυμουλκήσει το πλοίο λέγοντας χαρακτηριστικά «ας το ρυμουλκήσει όποιος θέλει να το ρυμουλκήσει, αλλά πρέπει να ξανασυζητήσουμε το θέμα των νησιών». Το πλοίο τελικά ρυμουλκείται προς τις τουρκικές ακτές από ελληνικό ρυμουλκό.

18 Ιανουαρίου 1996, το ΓΕΕΘΑ δίνει εντολή στο ΓΕΝ για αυξημένη επαγρύπνηση, ενώ ενημερώνει τα δυο άλλα επιτελεία (Αεροπορίας και Στρατού) καθώς και το Υπουργείο Εξωτερικών για τα μέτρα που είχαν ληφθεί.

20 Ιανουαρίου 1996: Κυκλοφόρησε ένα φιλοκυβερνητικό ενημερωτικό δελτίο (μόνο σε συνδρομητές) το οποίο αποκάλυπτε την ανταλλαγή των ρηματικών διακοινώσεων Ελλάδας και Τουρκίας, με αφορμή το ναυάγιο του τούρκικου πλοίου που είχε συμβεί στα Ίμια και το οποίο σχολίαζε ότι η Τουρκία για πρώτη φορά έθετε θέμα εδαφικών διεκδικήσεων. Η διαρροή της πληροφορίας συνέβη μία ημέρα μετά την εκλογή του Κωνσταντίνου Σημίτη ως Πρωθυπουργού από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ μετά την παραίτηση του Ανδρέα Παπανδρέου από το αξίωμα για λόγους υγείας.

25 Ιανουαρίου 1996: Τέσσερις κάτοικοι της Καλύμνου με επικεφαλής το Δήμαρχο και τηλεοπτικό συνεργείο πήγαν στην ανατολική νησίδα Ίμια και τοποθέτησαν σε ένα πρόχειρο ιστό την Ελληνική σημαία.

26 Ιανουαρίου 1996: Άρχισε η χαρτογράφηση των βραχονησίδων του Αιγαίου με ευθύνη του Γενικού Επιτελείου και του υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας, ενώ παράλληλα προχώρησαν βάζοντας πινακίδες οι οποίες δήλωναν ότι "Εδώ είναι Τουρκικά νησιά"…

27 Ιανουαρίου 1996: Ελικόπτερο με Τούρκους δημοσιογράφους από τη Σμύρνη προσγειώθηκε στην Ανατολική Ίμια, απέσυραν την Ελληνική σημαία και τοποθέτησαν την Τουρκική. Το περιστατικό προβλήθηκε από την Τουρκική τηλεόραση.

28 Ιανουαρίου 1996: Στις 08:30 το πρωί αρχίζουν να κτυπούν τα "τύμπανα πολέμου", όταν ναύτες από το Περιπολικό Παναγόπουλος ΙΙ-Ρ70 βλέπουν να κυματίζει η ημισέληνος. Άνδρες του περιπολικού Αντωνίου Ρ286 παίρνουν εντολή να κατεβάσουν την τούρκικη σημαία. Η εντολή εκτελείται. Όμως οι ναύτες υψώνουν την ελληνική σημαία, μια πράξη που δεν περιλαμβάνονταν στη διαταγή του υπουργού. Η εντολή για την έπαρση δόθηκε από τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ Ναύαρχο Λυμπέρη. Και όπως βεβαιώνει ο Αρσένης αυτή ήταν η μόνη φορά κατά τη διάρκεια της θητείας του ως υπουργού Εθνικής Άμυνας που δόθηκαν από τη στρατιωτική ηγεσία εντολές που τροποποιούσαν τη δική του διαταγή, χωρίς προηγούμενη συνεννόηση μαζί του (Μιχάλης Ιγνατίου - Αθανάσιος Έλις).

Κορύφωση της Κρίσης

30 Ιανουαρίου 1996: Στις 23:00 διατάσσεται επιστράτευση στις στρατιωτικές δυνάμεις Έβρου και νήσων του Αιγαίου. Οι μονάδες του Δ' Σώματος Στρατού εξέρχονται στους προβλεπόμενους από τα σχέδια, χώρους διασποράς με πλήρη επάνδρωση.

31 Ιανουαρίου 1996: Ήταν μια πολύ δύσκολη νύχτα με πολύ άσχημες καιρικές συνθήκες. Βρισκόμαστε στις μια μετά τα μεσάνυχτα και ενώ οι ναυτικές δυνάμεις Ελλήνων και Τούρκων βρίσκονται στην περιοχή των Ιμίων, ο Έλληνας υπουργός Εθνικής Άμυνας ενημερώνεται από τους Αμερικανούς ότι επίκειται τουρκική επίθεση χωρίς όμως να προσδιορίζεται ο τόπος και ο χρόνος.

04:25 π.μ. τα ξημερώματα η Φ/Γ «ΝΑΒΑΡΙΝΟ» έχει ήδη απογειώσει το ελικόπτερο του Ναυτικού «ΠΝ21». Το Ελικόπτερο βρίσκεται πάνω από τη μια βραχονησίδα. Στην περιοχή βρέχει, η ορατότητα είναι χαμηλή και το ελικόπτερο προσπαθεί να εντοπίσει οτιδήποτε.

04:50 π.μ. η φρεγάτα «ΝΑΒΑΡΙΝΟ» απ΄ όπου απογειώθηκε το ελικόπτερο στέλνει αναφορά ότι το ελικόπτερο εντόπισε 10 περίπου τούρκους καταδρομείς. Αμέσως μετά την επιβεβαίωση της παρουσίας Τούρκων στη νησίδα, ο Α/ΓΕΕΘΑ Ναύαρχος Λυμπέρης εισηγήθηκε τρεις λύσεις στην πολιτική ηγεσία της χώρας:

1. άμεσο ναυτικό βομβαρδισμό της νησίδας,
2. προσβολή της από αέρος με το πρώτο φως της ημέρας,
3. ανάληψη επιχείρησης ανακατάληψης με καταδρομείς.

Ο πρωθυπουργός (Σημίτης) απέρριψε τις δύο πρώτες λύσεις και ζήτησε την άμεση ανάληψη ενέργειας αποβίβασης καταδρομέων στη νησίδα για σύλληψη των Τούρκων εντός 45 λεπτών.

Εν τω μεταξύ πυρετός διαβουλεύσεων βρισκόταν σε εξέλιξη μεταξύ του Έλληνα πρωθυπουργού και των Αμερικανών για απεμπλοκή της κρίσης.

Στιγμές αγωνίας για το Ελικόπτερο του Π.Ν.

05:02 π.μ. το ΓΕΝ διατάζει τη μη αποβίβαση των Ελλήνων βατραχανθρώπων στη βραχονησίδα.

05:04 π.μ. η Φ/Γ «ΝΑΒΑΡΙΝΟ» διατάσσεται να ειδοποιήσει το ελικόπτερο να επιστρέψει.

05:05 π.μ. Φ/Γ ΝΑΒΑΡΙΝΟ: Έχω απώλεια επαφής με το ελικόπτερο. Τελευταία του αναφορά EMERGENCY - EMERGENCY 1,5 μίλι βόρεια από το σημείο του ενδιαφέροντος.

05:07 ο διοικητής της ΑΣΔΕΝ ενημερώνεται ότι το ελικόπτερο έχει χαθεί από το ραντάρ που το παρακολουθούσε και ότι δεν απαντούσε στις κλήσεις.

05:13 ΓΕΝ: Ερωτηματικό: Έχετε επικοινωνίες;

05:14 ΝΑΒΑΡΙΝΟ: Αρνητικό.

05:14 ΓΕΝ: Ερωτηματικό. Αποκτήσατε κάποια στιγμή επικοινωνία;

05:15 ΝΑΒΑΡΙΝΟ: Τον ακούσαμε που έκανε μια κλήση μόνο.

05:16 ΓΕΝ: Τον έχετε στα Ρ/Ε;

05:16 ΝΑΒΑΡΙΝΟ: Αρνητικό.

05:24 ΓΕΝ: Το EMERGENCY τι ήταν;

05:24 ΝΑΒΑΡΙΝΟ: MASTER CAUTION EMERGENCY (γενική ηλεκτρονική βλάβη κίνδυνος).

Ώρα 05:30 το ελικόπτερο πέφτει.

Στη συνέχεια τα γεγονότα είναι γνωστά. Η κρύα θάλασσα του Αιγαίου πήρε στην αγκαλιά της τα τρία μέλη του πληρώματος τον κυβερνήτη Υποπλοίαρχο Χριστόδουλο Καραθανάση, τον συγκυβερνήτη Υποπλοίαρχο Παναγιώτη Βλαχάκο και τον χειριστή ραντάρ Αρχικελευστή Έκτορα Γιαλοψό.

06:10 το πρωί, οι υπουργοί Άμυνας και Εξωτερικών, Γ. Αρσένης και Θ. Πάγκαλος, ανακοινώνουν τη συμφωνία που επιτεύχθηκε μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας με προσωπική παρέμβαση του Προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον. Οι ελληνικές δυνάμεις αποχωρούν από τα Ίμια παίρνοντας μαζί και την ελληνική Σημαία (η ελληνική πλευρά ισχυρίζεται ότι αποσύρει τη σημαία για να την προστατέψει από τη βεβήλωση). Το ίδιο πράττουν και οι Τούρκοι καταδρομείς (no flags, no ships, no troops).

Ο Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, υφυπουργός Εξωτερικών της Αμερικής αναφέρει ότι η υποστολή αποτελεί μέρος της συμφωνίας απεμπλοκής. Επίσης γίνεται γνωστό ότι κατά τις συναντήσεις του με Τούρκους και Έλληνες αξιωματούχους προειδοποίησε ότι "όποια χώρα έχει την ευθύνη για την έναρξη του πολέμου θα αντιμετωπίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες".

Ξέραμε πως θα πεθάνουμε

Ο Υποπλοίαρχος Θεόδωρος Μούσης, επικεφαλής των βατραχανθρώπων, θυμάται: «Πήγαμε εκεί ξέροντας ότι θα πεθαίναμε στην περίπτωση εμπλοκής. Αυτές ήταν οι διαταγές. Στόχος μας; Να εξοντώσουμε όσους περισσότερους μπορούσαμε, κερδίζοντας χρόνο. Γι' αυτό και ο εξοπλισμός μας ήταν υπερσύγχρονος. Στις επτά και μισή πήραμε διαταγή να μαζέψουμε τα πράγματα και να πάρουμε το σύμβολο μαζί μας. Για αρκετή ώρα επικράτησε αμηχανία. Ο ένας κράταγε τον άλλον. - Να μην κατεβάσουμε τη σημαία, είπαν κάποια από τα παιδιά. Όλοι κλαίγαμε. Με βαριά καρδιά, λίγο πριν αποχωρήσουμε, έδωσα παράγγελμα… "Προσοχή!". Είπαμε τον εθνικό ύμνο και στις 8:30 πήραμε τη σημαία και φύγαμε».

Η Κρίση στα Ίμια άφησε πίσω της "Εθνική πίκρα", τους τρεις νεκρούς του ελικοπτέρου και γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο.

Σχετικά με τις αιτίες πτώσης του ελικοπτέρου έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις, όπως ότι κατέπεσε λόγω κακοκαιρίας και απώλειας προσανατολισμού του πιλότου (Vertigo) ή ότι το ελικόπτερο καταρρίφθηκε είτε από το Τουρκικό Ναυτικό, είτε από τους τούρκους καταδρομείς που υπήρχαν πάνω στο νησί, και ότι η αληθινή αιτία της πτώσης αποκρύφτηκε προκειμένου να λήξει η κρίση και να μην οδηγηθούν οι δύο χώρες σε γενικευμένη σύρραξη ή ακόμα και σε πόλεμο.

Σε συνέντευξή του το 2017 ο τότε κυβερνήτης της ΤΠΚ ΠΥΡΠΟΛΗΤΗΣ που βρισκόταν στην περιοχή των Ιμίων την επίμαχη περίοδο τόνισε για την πτώση του Ε/Π. "Η ευθύνη ήταν μισή δική μας και μισή του Θεού" (www.youtube.com/watch?v=UinAWdIuDJM).

Όσο για τις γκρίζες ζώνες ο πρώην Αρχηγός ΓΕΣ Στρατηγός Κωνσταντίνος Ζιαζιάς με κείμενό του καταρρίπτει τους "γκρίζους" τούρκικους ισχυρισμούς στο Αιγαίο (www.militaire.gr/ο-χάρτης-που-ακυρώνει-όλα-όσα-λέει-η-του/).

Μια ανθρώπινη προσωπική στιγμή

Ήταν μια κολασμένη νύχτα την οποία δεν πρόκειται να ξεχάσω. Βρισκόμουν, ως στέλεχος του Πολεμικού Ναυτικού στο Κέντρο Επιχειρήσεων του ΓΕΝ, μαζί με δεκάδες επιτελείς και κατώτερο προσωπικό του Ναυτικού… Βρισκόμουν κλεισμένη μέσα στο θάλαμο, έχοντας το γιο μου στο σπίτι. Σε λίγες ημέρες θα έκλεινε τα δυο του χρόνια και προετοιμάζαμε τα γενέθλιά του. Μέσα στο θάλαμο ζούσαμε στιγμές αγωνίας. Η αγωνία, η κούραση και η ένταση ήταν έκδηλη σε όλους. Μέσα σε εκείνες τις ώρες είχα την πολυτέλεια να σκεφτώ το παιδί μου. Δεν άντεξα, απομακρύνθηκα στις τουαλέτες και έβαλα τα κλάματα. Εκτός από στέλεχος του Π.Ν. ήμουν και μητέρα… Επιστρέφοντας πληροφορήθηκα την πτώση του ελικοπτέρου.

Επίσης από εκείνη τη βραδιά δε θα ξεχάσω την έκδηλη πικρία και την απογοήτευση που είδα ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των ανωτέρων προϊσταμένων μου, όταν έλαβαν την εντολή να μεριμνήσουν για την αποχώρηση των μονάδων από τα Ίμια. - Μας πρόδωσαν, η φράση αυτή αντηχεί ακόμη στ΄ αυτιά μου, έπειτα από 25 χρόνια. Τι χειρότερο από το να βλέπεις καταρρακωμένο το ηθικό των Ενόπλων Δυνάμεων…

Αιωνία η μνήμη στους τρεις αξιωματικούς του Ελικοπτέρου ΠΝ21…

* Ρ. Χόλμπρουκ: «Επιχείρησα να κάνω τον έξυπνο με τον Όμηρο. Ερωτηθείς για τα Ίμια, απάντησα ότι δεν θέλω να εμπλακώ με την "wine dark sea" (Οίνοπα Πόντον = Μαύρη Θάλασσα)… Και νόμιζα ότι θα φανώ έξυπνος, διότι σκέφτηκα ό,τι, αν αναφερόμουν στο Αιγαίο ως η "wine dark sea", όλοι θα καταλάβαιναν ότι εννοώ πως είναι ελληνική. Οι περισσότεροι από τους δημοσιογράφους δεν το έπιασαν και οι ελληνικές εφημερίδες έγραψαν: "Ο Χόλμπρουκ μιλά για τη… μαύρη και ζοφερή θάλασσα". Ήμουν τόσο περήφανος που επέδειξα τις λογοτεχνικές μου γνώσεις [...] Η προσπάθειά μου να δείξω την υποστήριξή μου στους Έλληνες με την αναφορά μου στον Όμηρο και οι ίδιοι οι Έλληνες να μην το καταλαβαίνουν! Δεν διδάσκονται την Ιλιάδα στην Ελλάδα;».

Ουρανία Πανταζίδου
Υποπλοίαρχος Π.Ν. (ε.α)

Πηγή: https://www.alexpolisonline.com/2018/01/1996.html#ixzz7JMuc4dVT
Alexandroupoli Online
Πηγή ➤

Διαβάστε Περισσότερα »

Ξεσπούν η μάνα και η αδερφή του Κατσίφα: «Προσβάλλουν τη μνήμη του με ψέματα!»

Police-Voice blog ➤

Στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα προσφύγει η οικογένεια του δολοφονημένου ομογενή

Οργή έχει ξεσπάσει στην ελληνική μειονότητα της Αλβανίας,  μετά την πρωτοφανή και απαράδεκτη απόφαση των αλβανικών αρχών να «κλείσουν» την υπόθεση Kατσίφα με το συμπέρασμα ότι ο Έλληνας ομογενής αυτοκτόνησε με δύο σφαίρες στην καρδιά!

Πριν από μερικές ημέρες, το δικαστήριο του Αργυροκάστρου έκανε δεκτό το αίτημα της εισαγγελίας απορρίπτοντας και επίσημα την υπόθεση της δολοφονίας του Κωνσταντίνου Κατσίφα στους Βουλιαράτες, την 28η Οκτωβρίου 2018, από Αλβανούς ειδικοδυναμίτες.

Οργισμένη η οικογένειά του κάνει λόγο για συγκάλυψη και προσβολή του νεκρού: «Είναι προσβολή στη μνήμη του αδερφού μου καταρχήν. Ο εισαγγελέας αυτός, διώκεται για διαφθορά, είναι αναξιόπιστος. Διώκεται για δωροδοκία, για να καλύψει θέματα δικά του. Η εισαγγελία αντιφάσκει. Πριν από δύο χρόνια χορήγησαν έγγραφο στον πατέρα μου ότι ο αδερφός μου σκοτώθηκε σε ανταλλαγή πυρών!» καταγγέλλει η αδερφή του αδικοχαμένου Κωνσταντίνου, Ερμιόνη Κατσίφα στον Alpha.

«Θέλω δικαιοσύνη στο παιδί μου! Στο παιδί μας! Το παιδί μου πάλεψε για το έθνος μας. Δεν πείραξε κανέναν! Γιατί δεν λένε την αλήθεια και βγάζουν όλο ψέματα;» ξεσπά η μητέρα του, Βασιλική Κατσίφα.

Η οικογένεια υποστηρίζει ότι οι Αλβανικές Αρχές απέκρυψαν κρίσιμα στοιχεία και ντοκουμέντα καταγγέλλει η οικογένειά του και κάνει λόγο εν ψυχρώ δολοφονία. Οι συγγενείς του Κατσίφα προειδοποιούν ότι θα προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Πηγή ➤  https://www.newsbreak.gr/

Διαβάστε Περισσότερα »

ΟΧΙ 28η Οκτωβρίου: Χρόνια Πολλά Ελλάδα & Έλληνες – Πού δεν θα γίνουν παρελάσεις – Τι γιορτάζουμε σήμερα Το «Έπος του Σαράντα»,

Police-Voice blog ➤

Με την στρατιωτική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη και τις μαθητικές στις περισσότερες περιοχές της  η Ελλάδα θα γιορτάσει την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.

Οι παρελάσεις δεν θα γίνουν στις περιφέρειες Ημαθίας, Πιερίας και Πέλλας, Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης, Θεσσαλίας όπου σύμφωνα με σχετικές ανακοινώσεις ελήφθη προκειμένου να διαφυλαχτεί η υγεία των πολιτών από την απειλή της επιπλέον μετάδοσης του ιού λόγω του συνωστισμού που θα προκαλούνταν.

28η Οκτωβρίου 1940: Tι γιορτάζουμε την ημέρα αυτή

Οι περισσότεροι από μας γνωρίζουμε ότι η μέρα αυτή σημάδεψε την Ελλάδα από τον πόλεμο του 1940 και έμεινε γνωστή ως επέτειος του «ΟΧΙ», αλλά τι ακριβώς είναι αυτό που γιορτάζουμε;

Η είσοδος της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Η Επέτειος του ΟΧΙ μνημονεύει την άρνηση της Ελλάδας στις ιταλικές αξιώσεις που περιείχε το τελεσίγραφο που επιδόθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1940 στον Έλληνα Δικτάτορα που έφερε τίτλο του Πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά. Συνέπεια της άρνησης αυτής ήταν η είσοδος της Χώρας στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940. Η ημερομηνία αυτή καθιερώθηκε να εορτάζεται στην Ελλάδα και την Κύπρο κάθε χρόνο ως επίσημη εθνική εορτή και αργία. Επίσης, σε πολλές χώρες του κόσμου, ελληνικές κοινότητες γιορτάζουν την Επέτειο του «ΌΧΙ»

Το χρονικό του Ελληνοιταλικού πολέμου

Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940-41 (στην Ελλάδα αναφέρεται και ως Πόλεμος του ’40 ή Έπος του ’40) ήταν η πολεμική σύγκρουση μεταξύ Ελλάδας και συνασπισμού Ιταλίας και Αλβανίας, η οποία διήρκεσε από τις 28 Οκτωβρίου 1940 μέχρι τις 31 Μαΐου 1941, όταν και ολοκληρώθηκε η κατάληψη της χώρας από τις Γερμανικές δυνάμεις, οι οποίες επιτέθηκαν στην Ελλάδαστις 6 Απριλίου 1941.

Τη στιγμή της γερμανικής εισβολής, ο Ελληνικός στρατός είχε προελάσει στα Αλβανικά εδάφη, ως αποτέλεσμα της μέχρι τότε αποτελεσματικής αντιμετώπισης των Ιταλο-Αλβανικών δυνάμεων. Η ιταλική κυβέρνηση απέστειλε στην Ελλάδα τελεσίγραφο με το οποίο και απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία της Ελλάδος. Η άρνηση της Ελλάδας εορτάζεται στην Επέτειο του Όχι.

Ο πόλεμος αυτός ήταν προϊόν της επεκτατικής πολιτικής του φασιστικού καθεστώτος του Μπενίτο Μουσολίνι που είχε εγκαθιδρύσει στην Ιταλία και που άρχισε να εκδηλώνεται με την έναρξη του Β’ Π.Π. και ειδικότερα μετά τη συνομολόγηση του Χαλύβδινου Συμφώνου. Στα μέσα του 1940, ο Μπενίτο Μουσολίνι, έχοντας ως πρότυπο τις κατακτήσεις του Αδόλφου Χίτλερ, θέλησε να αποδείξει στους Γερμανούς συμμάχους του Άξονα ότι μπορεί και ο ίδιος να οδηγήσει την Ιταλία σε ανάλογες στρατιωτικές επιτυχίες.

Η Ιταλία είχε ήδη κατακτήσει την Αλβανία από την άνοιξη του 1939, καθώς και πολλές βρετανικές βάσεις στην Αφρική, όπως τη Σομαλιλάνδη, το καλοκαίρι του 1940, αλλά αυτές δεν ήταν επιτυχίες ανάλογες αυτών της ναζιστικής Γερμανίας. Ταυτόχρονα ο Μουσολίνι επιθυμούσε να ισχυροποιήσει τα συμφέροντα της Ιταλίας στα Βαλκάνια, που ένιωθε ότι απειλούνταν από τη γερμανική πολιτική από την στιγμή που η Ρουμανία είχε δεχθεί την γερμανική προστασία για τα πετρελαϊκά της κοιτάσματα.

Το τελεσίγραφο του Μουσολίνι και το ΟΧΙ του Μεταξά

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου του 1940, ο Ιταλός Πρέσβης στην Αθήνα, Εμανουέλε Γκράτσι επέδωσε ιδιόχειρα στον Έλληνα δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, στην οικία του δεύτερου, στην Κηφισιά, τελεσίγραφο, με το οποίο απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο, προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία του Ελληνικού Βασιλείου, (λιμένες, αεροδρόμια κλπ.), για τις ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεών του για τη μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική.

Μετά το ΟΧΙ

Μετά την άρνηση του δικτάτορα (το γνωστό «όχι»), ιταλικές στρατιωτικές δυνάμεις άρχισαν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εισβολής στην Ελλάδα μέσω των Ελληνο-αλβανικών συνόρων.

Ο Ελληνικός Στρατός αντεπιτέθηκε και ανάγκασε τον ιταλικό σε υποχώρηση. Μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου οι Ελληνικές δυνάμεις είχαν προωθηθεί στο ένα τέταρτο σχεδόν του εδάφους της Αλβανίας, καταλαμβάνοντας κατά σειρά τις πόλεις: Κορυτσά, Πόγραδετς, Άγιοι Σαράντα, Αργυρόκαστρο και Χειμάρρα. Η αντεπίθεση των Ιταλών, το Μάρτιο του 1941, απέτυχε, με κέρδος μόνο μικρές εδαφικές εκτάσεις στην περιοχή βόρεια της Χειμάρρας.

Τις πρώτες μέρες του Απριλίου, με την έναρξη της γερμανικής επίθεσης, οι Ιταλοί ξεκίνησαν και αυτοί νέα αντεπίθεση. Από τις 12 Απριλίου, ο Ελληνικός Στρατός άρχισε να υποχωρεί από την Αλβανία, για να μην περικυκλωθεί από τους προελαύνοντες Γερμανούς. Ακολούθησε η συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς, στις 20 Απριλίου και με τους Ιταλούς, τρεις μέρες αργότερα, οι οποίες περαίωσαν τυπικά τον ελληνοϊταλικόγερμανικό πόλεμο.

Η απόκρουση της ιταλικής εισβολής αποτέλεσε την πρώτη νίκη των Συμμάχων κατά των δυνάμεων του Άξονα στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και ανύψωσε το ηθικό των λαών στη σκλαβωμένη Ευρώπη.

Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η νίκη των Ελλήνων επηρέασε την έκβαση ολόκληρου του πολέμου, καθώς υποχρέωσε τους Γερμανούς να αναβάλουν την επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης, προκειμένου να βοηθήσουν τους συμμάχους τους Ιταλούς που έχαναν τον πόλεμο με την Ελλάδα. Η καθυστερημένη επίθεση τον Ιούνιο του 1941, ενέπλεξε τις γερμανικές δυνάμεις στις σκληρές συνθήκες του ρωσικού χειμώνα, με αποτέλεσμα την ήττα τους στη διάρκεια της Μάχης της Μόσχας.

Γιατί καθιερώθηκε ο εορτασμός την ημέρα αυτή

Το λεγόμενο «Έπος του Σαράντα», το οποίο ακολούθησε, και οι μεγάλες νίκες που ο ελληνικός στρατός κατήγαγε εις βάρος των Ιταλών, καθιερώθηκε να γιορτάζονται κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου, την ημέρα της επίδοσης του ιταλικού τελεσιγράφου και της άρνησης του Ιωάννη Μεταξά να συναινέσει.

Η Ελλάδα γιορτάζει με την 28η Οκτωβρίου την είσοδό της στον πόλεμο, ενώ οι περισσότερες άλλες χώρες γιορτάζουν την ημερομηνία λήξης του πολέμου.

Κάθε χρόνο αυτή τη μέρα γίνεται στη Θεσσαλονίκη, η επίσημη εορτή με κάθε λαμπρότητα, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας και άλλων επισήμων, με μεγάλη στρατιωτική παρέλαση, η οποία συμπίπτει με τον εορτασμό της απελευθέρωσης της πόλης κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο και τη μνήμη του πολιούχου της Αγίου Δημητρίου. Στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις γίνονται μαθητικές παρελάσεις, ενώ δημόσια και ιδιωτικά κτίρια υψώνουν την ελληνική σημαία.

Κατά στην επέτειο του «ΟΧΙ», τηλεόραση και ραδιόφωνο προβάλλουν επετειακές εκπομπές μνήμης και κάνουν ιδιαίτερη μνεία στην «τραγουδίστρια της νίκης» Σοφία Βέμπο, η οποία με τα πατριωτικά της τραγούδια εμψύχωνε τους στρατιώτες και μετέδιδε τον ενθουσιασμό της προέλασης των ελληνικών δυνάμεων στη Βόρεια Ήπειρο. Σχετικό επίσης επετειακό υλικό παρουσιάζει και όλος ο ελληνικός έντυπος τύπος (εφημερίδες και περιοδικά).

Πότε καθιερώθηκε η γιορτή

Η επέτειος του «ΟΧΙ» γιορτάστηκε για πρώτη φορά στα χρόνια της Κατοχής. Στο κεντρικό κτίριο και στον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημίου Αθηνών πραγματοποιήθηκε ο πρώτος εορτασμός στις 28 Οκτωβρίου 1941. Γίνονταν ομιλίες από τους φοιτητές, ενώ μίλησε για την επέτειο την παραμονή και ο καθηγητής Κωνσταντίνος Τσάτσος, ο οποίος αρνήθηκε να κάνει μάθημα την ημέρα της επετείου με αποτέλεσμα να απολυθεί από το Πανεπιστήμιο. [1]Στην δεύτερη επέτειο (28/10/1942), ο εορτασμός έγινε στην Πλατεία Συντάγματος με πρωτοβουλία των οργανώσεων ΕΠΟΝ και ΠΕΑΝ.

Υπήρχε ανησυχία για το πώς θα αντιδράσουν οι ιταλικές δυνάμεις κατοχής, οι οποίες όμως δεν παρενέβησαν. Εκδηλώσεις και διαδηλώσεις εκείνη την ημέρα έγιναν και σε άλλες πόλεις. Στον Πειραιά πραγματοποιήθηκαν ολιγοπληθείς συγκεντρώσεις, ανέβαινε κάποιος σε μια καρέκλα, έβγαζε ένα σύντομο λόγο, και κατόπιν διαλύονταν, για να αποφύγουν επέμβαση των καραμπινιέρων.

Δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για το τι έγινε στις 28 Οκτωβρίου 1943. Σύμφωνα με τον Ηλία Βενέζη γιορτάστηκε η επέτειος στο κτίριο της Εθνικής Τράπεζας, στην πλατεία Κοτζιά (ο Βενέζης ήταν τότε υπάλληλος της τράπεζας). Κατέφθασαν όμως οι Γερμανοί, που είχαν την ευθύνη της αστυνόμευσης πλέον, υποχρέωσαν όσους συμμετείχαν να σταθούν με τα χέρια ψηλά μέχρι το βράδυ, ενώ έστειλαν και είκοσι περίπου από αυτά τα άτομα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κάποια δεν επέστρεψαν.

Για πρώτη φορά η επέτειος γιορτάστηκε επίσημα στις 28 Οκτωβρίου 1944 με παρέλαση ενώπιον του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου.

Η Εκκλησία της Ελλάδος αποφάσισε, το 1952, η γιορτή της Αγίας Σκέπης από την 1η Οκτωβρίου να μεταφερθεί στις 28 Οκτωβρίου, με το αιτιολογικό ότι η Παναγία βοήθησε τον Ελληνικό Στρατό στον πόλεμο της Αλβανίας.

Πηγή ➤  

Διαβάστε Περισσότερα »

Οι «καλυβιέρηδες» Τι κι αν φυλάνε τα σύνορα; Απειλούνται με έξωση!

Police-Voice blog ➤

Με έξωση απειλούνται οι πολίτες-κάτοικοι της περιοχής του Εβρου, που φυλάνε ουσιαστικά τα σύνορά μας, από τις καλύβες στο Δέλτα του ποταμού, που έχουν τη δική τους ιστορία και σημασία για την περιοχή.

Οι «καλυβιέρηδες», που φιλοξενούνται για χρόνια στα νερά του ποταμού, ζουν και εργάζονται εκεί, βρίσκονται αντιμέτωποι για ακόμη μία φορά με τον κίνδυνο κατεδάφισης των πρόχειρων καταλυμάτων τους, καθώς η περιβαλλοντική μελέτη που θα έκρινε την ύπαρξη ή όχι των καλυβών στην περιοχή του ποταμού δεν έγινε ποτέ, με αποτέλεσμα στις 2 Νοεμβρίου να εκπνέει η διετής προθεσμία που δόθηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Η αλήθεια είναι πως το Δέλτα του ποταμού Εβρου αποτελεί έναν πλούσιο υδροβιότοπο, μεγάλης σημασίας για το οικοσύστημα και καταφύγιο σπάνιων πτηνών και η παρουσία των αυθαίρετων κτισμάτων στην περιοχή γίνεται θέμα διχασμού και συζητήσεων επί χρόνια από τις οικολογικές οργανώσεις.

Η ιστορία όμως των «καλυβιέρηδων» κρατάει πάνω από μισό αιώνα και η δραστηριοποίηση των ακριτών ψαράδων, κυνηγών και κτηνοτρόφων μέσα στο πέρασμα του χρόνου έχει αναδειχθεί σε μείζονος σημασίας για την εδαφική ακεραιότητα της περιοχής. Οι 130 καλύβες που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο Δέλτα είναι κατασκευασμένες από ξύλα και λαμαρίνες και χρησιμοποιούνται κυρίως από ψαράδες ως αλιευτικά παραπήγματα και χώροι αποθήκευσης των εργαλείων τους, ενώ περίπου 20 καλύβες αποτελούν τη μόνιμη κατοικία για κάποιους στην περιοχή.

Ο πρόεδρος του Συλλόγου «Αινήσιο Δέλτα Εβρου» Πάρης Παπαδάκης τονίζει: «Οι περισσότεροι βρήκαμε αυτές τις καλύβες από τους μπαμπάδες και τους παππούδες μας. Αν εγκαταλείψουν τον τόπο οι εθνοφύλακες, είναι δεδομένο ότι θα πατήσει στην ελληνική πλευρά τουρκικό πόδι. Ηδη στην Τουρκία διαφημίζουν το Δέλτα ως τουριστική περιοχή και οργανώνουν κρουαζιέρες στον ποταμό».

Η παρουσία και η δραστηριοποίηση των ψαράδων στον ποταμό και η συνεργασία τους με τον Στρατό και την Αστυνομία λειτουργεί αποτρεπτικά για τους Τούρκους, που από την αντίπερα όχθη έχουν επεκτατικές βλέψεις και δεν θα διστάσουν να καταπατήσουν αυτήν την «γκρίζα» ζώνη.

Πηγή ➤

Διαβάστε Περισσότερα »