Ελάτεια Φθιώτιδας: Η μικρή Αθανασία μας θέλει δίπλα της – Ο αγώνας για να ζήσει και η έκκληση της Δημάρχου

Police-Voice blog ➤

Ελάτεια Φθιώτιδας: Τον δικό της γολγοθά καλείται να ανέβει η 14χρονη Αθανασία από την Ελάτεια Φθιώτιδας.

Σε κείμενο που ανήρτησε στο facebook, η δήμαρχος Ελάτειας-Αμφίκλειας, κα. Αθανασία Στιβακτή, κάνει έκκληση προς όλους μας προκειμένου να συγκεντρωθεί το ποσό και η μικρή Αθανασία να μεταφερθεί στο Κέντρο όπου θα δώσει τη δική της μάχη ζωής.

«Η μικρή Αθανασία, μαθήτρια Γυμνασίου με καταγωγή από την Ελάτεια, διαγνώσθηκε με μελανοκυτταρικό όγκο στο πίσω μέρος του ματιού της. Χρειάζεται άμεση θεραπεία – επέμβαση στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του ESSEN της Γερμανίας.

Το ποσό για την επέμβαση είναι μεγάλο, καθώς απαιτούνται προεγχειρητικά εξειδικευμένες γενετικές αναλύσεις και βιοψίες οι οποίες είναι πολυδάπανες και η οικογένεια αδυνατεί να ανταπεξέλθει.

Λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης του 14χρονου κοριτσιού, υπάρχει  ανάγκη οικονομικής ενίσχυσης, ώστε να μπορέσουν να καλυφθούν τα έξοδα μετάβασης και νοσηλείας στο εξωτερικό, και το παιδί να μπορέσει να θεραπευθεί» αναφέρει στην ανάρτηση της η δήμαρχος Ελάτειας-Αμφίκλειας.

Η οικογένεια καλεί όποιον έχει την οικονομική δυνατότητα να σταθεί αρωγός σε αυτή την προσπάθεια.

Όποιος επιθυμεί, λοιπόν, μπορεί να καταθέσει χρηματικό ποσό στους παρακάτω τραπεζικούς λογαριασμούς

Δικαιούχοι αυτών είναι η μητέρα της Αθανασίας κα. Κατερίνα καθώς επίσης ο πατέρας και η μικρή Αθανασία.

 

Λογαριασμός τράπεζα Πειραιώς:

GR4401711130006114010054149

 

Λογαριασμός Εθνικής τράπεζα:

GR4901108720000087200275532

eleftherostypos.gr

Πηγή ➤

Διαβάστε Περισσότερα »

Έκοψαν το ρεύμα σε μονογονεϊκή οικογένεια με 3 παιδιά εν μέσω πανδημίας! Εκτός τηλεκπαίδευσης οι μαθητές που… «χρωστούν»

Police-Voice blog ➤

Εκτός τηλεκπαίδευσης οι μαθητές που… «χρωστούν» στη ΔΕΗ

Την περίοδο που οι πολίτες της χώρας δοκιμάζονται με τον πιο σκληρό τρόπο, εν μέσω πανδημίας και lockdown, μόνο οι συνάνθρωποί τους μένουν να τους προσφέρουν μια χείρα βοηθείας.

Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 91ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών, με ανάρτησή του στο Facebook κάνει έκκληση να βοηθηθεί η μονογονεϊκή οικογένεια με 3 παιδιά που έμεινε στο κρύο και στο σκοτάδι.

Αποκλεισμός από την τηλεκπαίδευση λόγω χρεών στη ΔΕΗ
Η ΔΕΗ έκοψε το ρεύμα στην οικογένεια λόγω ανεξόφλητων οφειλών κάτι που συνεπάγεται εκτός των άλλων χιλίων μυρίων, με αποκλεισμό από την τηλεκπαίδευση. Και μπορεί να αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον Σύλλογο για την προσπάθεια του να βοηθήσει την οικογένεια, ωστόσο είναι επιτακτική ανάγκη η κυβέρνηση να απαγορεύσει την διακοπή ρεύματος εν μέσω αυτών των δραματικών συνθηκών, πόσο μάλλον να αφήνει μαθητές εκτός μάθησης λόγω χρεών στη ΔΕΗ.

 

Πηγή ➤

Διαβάστε Περισσότερα »

Κουρούτα: Με στέγη την …παραλία – Δραματικές συνθήκες για ζευγάρι με τρία ανή λικα παι διά! ΦΩΤΟ

Police-Voice blog ➤

Ζουν σε δύσκολες συνθήκες – Αφόρητη ζέστη την ημέρα, υγρασία την νύχτα – Από 4 έως 1 έτους τα τρία παιδιά – Σε απόγνωση για τον χειμώνα – Κινδύνεψαν μια νύχτα – Φόβος και ύπνος με βάρδιες – Ζητούν δουλειά και στέγη

Πριν 4 μήνες έμειναν στον δρόμο. Με τα τρία τους ανήλικα παιδιά και το τέταρτο σε λίγους μήνες να “έρχεται” στη ζωή… Σε απόγνωση, αποφάσισαν να κατασκευάσουν μια καλύβα από καλάμια στην παραλία της Κουρούτας, κοντά στο “ποταμάκι”, λίγα μέτρα από το Δημοτικό Κάμπινγκ!

Εκεί, που άλλοι περνούν ξέγνοιαστες στιγμές, που φτιάχνουν καλύβες για έναν ίσκιο, για ένα πάρτι, μια οικογένεια έφτιαξε το… σπιτικό της στην άμμο, σε συνθήκες αφόρητης ζέστης την ημέρα και υγρασίας την νύχτα και με τους κινδύνους να μην λείπουν…

Δύσκολες μέρες ζει η οικογένεια της 42χρονης κας Κυριακής Σταμνιώτη και του 44χρονου συζύγου της. Τρία παιδιά, τρία αγοράκια, 4, 2,5 και ενός αντίστοιχα και με την 42χρονη να μπαίνει στον 6ο μήνα κύησης, οι στιγμές στην παραλία της Κουρούτας, στην καλύβα, είναι απάνθρωπες.

Μια – δυο κουβέρτες, δύο σεντόνια, μια κατσαρόλα και ένα – δύο παιχνίδια για τα παιδιά, είναι όλη τους η “περιουσία”. Δίπλα η φιάλη υγραερίου για το γάλα των παιδιών, για το λιγοστό φαγητό και για το νερό για μπάνιο, όσο αυτό είναι εφικτό…

Ο 44χρονος κατάγεται από την περιοχή του κάμπου, αλλά λόγω κάποιων οικογενειακών θεμάτων, έπρεπε να φύγει από το πατρικό του. Είναι ελαιοχρωματιστής, όμως όπως αναφέρει ο ίδιος και η σύζυγός του, δουλειές πλέον δεν υπάρχουν για να μπορεί να ζήσει την οικογένειά του.

Αυτόν τον καιρό κάνει ότι δουλειά βρίσκει, όταν βρίσκει, κυρίως να καθαρίζει οικόπεδα από χορτάρια. Παράλληλα, λαμβάνουν επίδομα 550 ευρώ το δίμηνο, αλλά στην αναζήτησή τους για ένα σπίτι, όπως λένε, βρίσκουν πολλά εμπόδια, γιατί οι περισσότεροι ιδιοκτήτες δεν δέχονται να τους νοικιάσουν με τρία μικρά παιδιά, με τον φόβο των φθορών…

“Έχουμε μείνει και νηστικοί. Τα παιδιά ποτέ”

Στην εφ. “Πατρίς” μίλησε η κα Σταμνιώτη, έχοντας δίπλα της τα τρία της παιδιά και μιλώντας κυρίως για την πρωτόγνωρη εμπειρία τους να μένουν από τον Ιούνιο μόνιμα σε μια καλύβα από καλάμια στην παραλία της Κουρούτας, που για τα παιδιά… ακόμα πριν αρχίσει το κρύο και οι βροχές, μοιάζει σαν παιχνίδι, σαν διακοπές!

“Φτιάξαμε την καλύβα από καλάμια τον Ιούνιο. Πιο πριν είχαμε πάει στην Ρόδο, που είχε βρει δουλειά ο άντρας μου. Έπιασε δουλειά, αλλά έπεσε και έσπασε το χέρι του και για δύο μήνες ήταν στον γύψο. Δεν μπορούσε να μείνει στην δουλειά, ούτε να πληρώνουμε ενοίκιο και αναγκαστήκαμε και φύγαμε και ήρθαμε πίσω.

Το προηγούμενο διάστημα, πριν πάμε στην Ρόδο, μέναμε στην περιοχή του κάμπου, στην πόλη που γεννήθηκε ο άντρας μου.  Δεν γίνονταν να μείνουμε άλλο εκεί που μέναμε. Χαρήκαμε που  βρήκε δουλειά στην Ρόδο, αλλά δυστυχώς  χτύπησε και μείναμε στον δρόμο…”, λέει η 42χρονη.

Σαν… διακοπές για τα παιδιά!

Από εκείνη τη στιγμή, το ζευγάρι βρέθηκε σε αδιέξοδο. Δεν μπορούσαν λόγω συνθηκών, όπως λένε, να επέστρεφαν στην γενέτειρά του και έπρεπε να βρεθεί μια λύση για τα παιδιά:

“Δεν ξέραμε τι να κάναμε με τρία παιδιά και ένα στην κοιλιά. Αποφασίσαμε να έρθουμε εδώ, στην παραλία της Κουρούτας, να φτιάξουμε μια καλύβα, επειδή έχει πολύ κόσμο, που θα ήταν λιγότερο επικίνδυνο και να κάνουν μπάνιο τα παιδιά. Να νοιώσουν ότι περνάνε καλά, σαν διακοπές. Εμείς όμως ξέρουμε ότι αυτό εδώ είναι σαν σπίτι μας, γιατί δεν έχουμε κάτι άλλο αυτή τη στιγμή. Για τις ανάγκες μας, μαγείρεμα, μπάνιο, έχουμε μπουκάλα υγραερίου και ζεσταίνω νερό. Πολλές μέρες έχουμε μείνει νηστικοί εμείς. Τα παιδιά μας όμως όχι. Κάποιοι, που μας ξέρουν αυτούς τους μήνες εδώ, μας φέρνουν κάποιες φορές γάλα, αυγά,  μπισκότα, χυμούς για τα παιδιά…”.

“Δεν μας δέχονται σε σπίτια…”

Παρότι το επίδομα για τα παιδιά ανά δίμηνο, δεν επαρκεί, αναζητούν σπίτι και δουλειά, ωστόσο ακόμη και σε οικονομικά ενοίκια που να μπορούν να ανταποκριθούν βρίσκουν εμπόδια:

“Όπου έχουμε ψάξει για σπίτι, ακόμη και σε οικονομικά ενοίκια, δεν μας δέχονται γιατί έχουμε τρία παιδιά και έρχεται και το τέταρτο και φοβούνται μήπως τους το χαλάσουμε.

Είμαστε και οι δύο άνεργοι. Ο άντρας μου είναι ελαιοχρωματιστής, αλλά δουλειές δεν υπάρχουν. Ψάχνει συνέχεια και βγάζει κανα μεροκάματο τώρα το καλοκαίρι σε οικόπεδα που καθαρίζει.

Ένα σπίτι και μια μόνιμη δουλειά για τον άντρα μου ζητάμε, ότι να ‘ναι. Εγώ δυστυχώς με τρία παιδιά και σε λίγους μήνες με τέσσερα δεν θα μπορώ να δουλέψω. Δεν έχουμε δικούς μας ανθρώπους να βοηθήσουν ή να μας τα προσέχουν. Τίποτα. Είμαστε μόνοι μας.

Ένα σπίτι, να μπούμε μέσα. Τίποτα άλλο και τα υπόλοιπα θα τα βρούμε.

Εδώ μπορεί τα παιδιά να το βλέπουν σαν παιχνίδι. Αλλά το βλέπω, κουράζονται. Είναι δύσκολο. Πολύ ζέστη όλη την ημέρα, μέσα, έξω από την καλύβα, κάτω από τον ήλιο και το βράδυ υγρασία και σκοτάδι.

Οι συνθήκες είναι περίεργες εδώ. Ένα βράδυ, τρία άτομα μας την “έπεσαν” και πήραμε τα παιδιά αγκαλιά και αρχίσαμε να τρέχουμε προς το κάμπινγκ, γιατί δεν ξέραμε τι θα γίνει και τι ήθελαν.

Τα παιδιά εκείνη την ώρα κοιμούνταν. Αυτοί πλησίασαν. Ήταν κάπως. Βουτήξαμε τα παιδιά και φύγαμε. Κρυφτήκαμε κοντά στο κάμπινγκ και μόλις είδαμε ότι έφυγαν, γυρίσαμε.

Από εκείνο το βράδυ, κοιμόμαστε με βάρδιες. Δεν γίνεται αλλιώς. Υπάρχει φόβος. Είναι τα παιδιά. Δεν το αξίζουν όλο αυτό…”, επισημαίνει η κα Σταμνιώτη.

“Μια στέγη για τα παιδιά θέλω…”

Τα δύο της παιδιά κατά την διάρκεια της συνομιλίας μας, έπαιζαν με την άμμο, δίπλα στην καλύβα, εκεί που είχαν βρει λίγο ίσκιο. Το μικρότερο, το ενός έτους,  κοιμούνταν σε ένα καρότσι, που το κάθισμα δεν είχε πιά ύφασμα, σε μια σανίδα…

“Μια στέγη για τα παιδιά μου θέλω. Για μένα δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Αλλά για τα παιδιά μου… αυτά σκέφτομαι, κανέναν άλλον”, λέει και λυγίζει η κα Σταμνιώτη.

Η οικογένεια ζητά οποιαδήποτε βοήθεια, και δουλειά για τον πατέρα των παιδιών, καθώς και όσοι μπορούν να ανταποκριθούν σε οικονομική στήριξη να καταθέτουν κάποιο ποσό στον λογαριασμό της Εθνικής Τράπεζας: 328/613249 – 97 (δικαιούχος: Τσουκαλάς Κωνσταντίνος του Διονυσίου).

πηγή:patrisnews.com

Πηγή ➤

Διαβάστε Περισσότερα »

Με λένε Lewis και μεγάλωσα με γκ@ι γονείς. Έχω λόγους να λέω ΟΧΙ στον «γάμο» των ομοφυλόφιλων

Police-Voice blog ➤

Είμαι ο Lewis από την Αυστραλία, ένα παιδί “γκέι γονιών” και αυτή είναι η εμπειρία μου από τους γκέι γονείς.
Η μητέρα μου και ο πατέρας μου δεν ήταν ποτέ παντρεμένοι και ενώ ο πατέρας μου ήταν ομοφυλόφιλος, η μητέρα μου ήταν “bi”, και είχε περάσει αρκετά χρόνια έχοντας σχέση με γυναίκα, πριν γεννηθώ εγώ. Γεννήθηκα σαν ένα «one night stand» όταν η μαμά και ο μπαμπάς είχαν πιει.

Οι γονείς μου δεν έζησαν ποτέ μαζί, και ήμουν συνεχώς σε ανάδοχη φροντίδα μέχρι που ήμουν περίπου 8 ετών, και μόνο περιστασιακά ζούσα ή έμενα με τη μητέρα μου. Μέχρι τα 13 μου, ήμουν συνεχώς σε ανάδοχους. Από την ηλικία των 2 ετών δεν είχα γνωρίσει τον πατέρα μου, μέχρι που έγινα 13 χρονών. Τότε πήγα να ζήσω με τον πατέρα μου και τον ομοφυλόφιλο εραστή του, καθώς η μητέρα μου ήθελε να περάσω λίγο χρόνο μαζί του, καθώς αυτός δεν είχε δείξει κανένα ενδιαφέρον όταν ήμουν παιδί.

Ποτέ δεν μου άρεσε να ζω μαζί τους. Η «ομοφυλοφιλία» τους (“gayness”) ήταν κάτι σανθρησκεία, και συνεχώς έδειχναν σαν να ήθελαν να επιβεβαιώνουν το ότι ήταν «γκέι» μέσω των πράξεών τους. Φαινόταν λες και έπρεπε να μου αποδείξουν ότι ήταν γκέι. Ήταν σαν μια θρησκεία, η μόνη τους ταυτότητα, το σήμα της τιμής τους. Μιλούσαν συνέχεια γι’ αυτό. Η «ομοφυλοφιλία» τους ήταν το νούμερο ένα θέμα, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Έβλεπαν ανθρώπους και τους συστήνονταν ως «γεια, με λένε Σάιμον και είμαι γκέι». Οι στρέιτ άνθρωποι δεν το κάνουν αυτό. Δεν βγαίνουν έξω και λένε: «γεια, είμαι ο Σάιμον και είμαι στρέιτ», αλλά ο μπαμπάς και ο σύντροφός του το ανακοίνωναν και το επιδείκνυαν στους ανθρώπους.

Τα σεξουαλικά υπονοούμενα υπήρχαν παντού. Πάντα «έκοβαν» τους άλλους άνδρες, παρόλο που ήταν μαζί 13 χρόνια. Δεν φαινόταν ότι ήταν ενωμένοι, αλλά έμειναν μαζί και δεν κατάλαβα ποτέ το γιατί. Ήμασταν π.χ. στο σουπερμάρκετ και αυτοί κοιτούσαν άλλους άντρες και σχολίαζαν «δεν είναι όμορφος αυτός;» Ένιωθα ότι δεν μπορούσα να φέρω στο σπίτι τους φίλους μου, επειδή όλα στο σπίτι ήταν «γκέι». Η συμπεριφορά τους ήταν γκέι, ο τρόπος που μιλούσαν ήταν γκέι, οι πράξεις τους ήταν γκέι, τα πάντα ήταν γκέι. Όλα έμοιαζαν πολύ υπερβολικά και αφύσικα και φοβόμουν τι θα σκεφτούν οι φίλοι μου. Δεν μπορούσα να συστήσω τον πατέρα μου γιατί ντρεπόμουν γι’ αυτόν. Συχνά έκαναν σεξουαλικά σχόλια για τους φίλους μου όταν έφευγαν από το σπίτι και αυτό το έβρισκα αποκρουστικό.

Ο μπαμπάς και ο σύντροφός του με φιλούσαν στο μάγουλο. Πάντα το έβρισκα άβολο. Αυτοί το έκαναν συνεχώς, ακόμα και όταν μπήκα στην εφηβεία μου. Ήξερα από τους φίλους μου και από ταινίες και από την τηλεόραση ότι οι πατεράδες συνήθως δεν φιλούν τους γιούς τους όταν είναι έφηβοι.

Υπήρχαν ελάχιστα όρια. Κάθε δυο μήνες με χτυπούσαν σαν μικρό παιδί. Τα πάντα ήταν εύθραυστα. Πάντα υπήρχαν διαμάχες μεταξύ του μπαμπά και του συντρόφου του, τσακώνονταν και εκτόξευαν ο ένας στον άλλον πιάτα και φαγητά.Ποτέ δεν ένιωθα ασφαλής. Ήμουν συνεχώς σε επαγρύπνηση για τον εαυτό μου μέσα στο σπίτι. Ένιωθα σεξουαλικά ευάλωτος. Είχαν βάλει κρυμμένες κάμερες στο σπίτι ακόμα και στους ιδιωτικούς μου χώρους. Βρήκα ακόμα και βίντεο με μένα σε έναν από τους υπολογιστές τους.

Οι άλλοι νόμιζαν ότι ήμουν κι εγώ γκέι, και αυτό το πράγμα με έκανε να ντρέπομαι. Ένιωθα ότι αυτό δεν ήταν σωστό. Ένιωθα ότι υπήρχε μιαπροσδοκία για μένα ότι θα έπρεπε να είμαι γκέι, παρόλο που δεν ένιωθα καμία έλξη για τους άντρες. Θα έπρεπε να είμαι γκέι από τους γκέι γονείς μου. Αυτό με έκανε να έχω μεγάλη σύγχυση μέσα μου.

Δεν έδιναν καμία σημασία για τα συναισθήματά μου. Μου έκαναν φαγητό για το σχολείο που δεν άντεχα να τρώω. Δεν τους ένοιαζε για μένα, για το τι ήθελα ή για το πώς ένιωθα για το οτιδήποτε.

Πήγαμε μια φορά σε ένα πάρτι ενός 40άρη. Νόμιζα ότι ήμασταν απλώς καλεσμένοι. Δεν ήξερα ότι ο μπαμπάς ήταν «η διασκέδαση». Τον είδα ντυμένο “drag queen” να τραγουδάει Abba… δεν μου είχαν πει τίποτα. Ένιωσα να γελοιοποιούμαι δημοσίως.

Δεν μπορούσα να τους πω τίποτα για αυτά που περνούσα στην εφηβεία μου, επειδή δεν ήταν «άνδρες» αρκετά στη συμπεριφορά τους και στους τρόπους τους. Ήταν σαν να μιλάω σε γυναίκες. Τελικά έκανα αυτή τη συζήτηση με μια λειτουργό.

Έμενα μαζί τους μέχρι που ο πατέρας μου παράτησε τον σύντροφό του όταν ήμουν 17 ετών και ο πατέρας μου με έδιωξε.

Καθώς δεν είχα πουθενά αλλού να πάω, συνέχισα να ζω με τον πρώην σύντροφό του μέχρι τα 21 μου. Ήταν εξαιρετικά καταπιεστικός και ήθελε να έχει τον απόλυτο έλεγχο της ζωής μου και με έκανε ακόμα να υπογράψω μια έγγραφη συμφωνία ότι του παρείχα το δικαίωμα να έχει σχεδόν απόλυτη εξουσία πάνω μου, όπως να έχει τον απόλυτο έλεγχο για τον τραπεζικό μου λογαριασμό. Ακόμα κι όταν έφυγα για να ζήσω την δική μου ζωή, προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί μου και να ασκήσει έλεγχο πάνω μου μέχρι που τον απείλησα ότι θα καταφύγω σε νομικές ενέργειες.

Η εμπειρία μου να ζω με γκέι γονείς με σημάδεψεσυναισθηματικά και με έκανε να νιώθω ότι η ανατροφή μου ήταν πολύ μπερδεμένη. Υπήρχε ένα μεγάλο κενό στη ζωή μου που έπρεπε να γεμίσει και ποτέ δεν γέμιζε, καθώς δεν ένιωθα ότι αγαπήθηκα σε κανένα στάδιο.

Ωστόσο, όπως και άλλοι που προέρχονται από ένα πολύ άσχημο υπόβαθρο, έχω αρχίσει να επιδιώκω μια καλύτερη σχέση και με τους δύο γονείς μου, και επίσης έχω βρει την ειρήνη μέσα μου με τιςσυντηρητικές αξίες που έχω τώρα. Οι αξίες τους δεν είναι οι αξίες μου, αλλά εξακολουθώ να τους τιμώ επειδή είναι οι γονείς μου. Για να είμαι ειλικρινής αν δεν είχα αυτές τις εμπειρίες, δεν θα είχα τη σαφήνεια των πραγματικών ζητημάτων που εμπλέκονται σε αυτό το θέμα.

Οι γκέι θεωρούν τους στρέιτ «ομοφοβικούς» εάνδεν συμφωνούμε με τον τρόπο ζωής τους. Ύστερα από τόσα χρόνια που έμεινα μαζί τους, μου δημιουργήθηκε η άποψη ότι το να είσαι γκέι είναι συχνά ένας τρόπος ζωής. Είναι ένα lifestyle. Είναι ένα show. Όλα έχουν να κάνουν με το «εγώ, εγώ, εγώ» και όχι με το ιδανικό περιβάλλον για την ανατροφή των παιδιών.

Κατά συνέπεια, ψήφισα κατά του «γάμου» ατόμων του ιδίου φύλου στο δημοψήφισμα, και σας καλώ επίσης και εσάς να ψηφίσετε όχι, για το καλό της προστασίας των παιδιών.

Lewis
Campaign Manager

Πηγή ➤

Διαβάστε Περισσότερα »

ΧΙΛΙΑ ΜΠΡΑΒΟ ρε μάγκα ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΜΑΣ : Η απελπισμένη γιαγιά μπροστά στο ΑΤΜ στην Κρήτη και η πράξη ανθρωπιάς που συγκλονίζει!

Police-Voice blog ➤

Ο Παπαδόπουλος Θανάσης, κάτοικος Αθηνών, έστειλε επιστολή στο κρητικό σάιτ cretalive.gr, προκειμένου να περιγράψει μια συγκλονιστική στιγμή που έζησε μπροστά από ΑΤΜ στα Μάλλια.

«Αγαπητό Cretalive,

Βρίσκομαι στα Μαλια για διακοπές,και σας ενημερώνω για το παρακατω!
Στην περιοχη των Μαλίων,σήμερα μια υπερηλικας γερόντισσα,προσπαθούσε να βγάλει χρηματα απο το ΑΤΜ της Εθνικής Τράπεζας! Η γιαγια ηταν παντελώς ανίδεη, και αρχισε μεσα στη στεναχώρια της να κλαιει,γιατι δεν μπορουσε να κανει αναληψη.

Την ειδε ενας αντρας -περίπου σαράντα ετών – σας δινω χαρακτηριστικα του,πολυ ψηλός -και πηγε δίπλα της να την ρωτησει τι συμβαινει! Η γιαγια ειχε απο την στεναχώρια της κοψει την καρτα, και του ελεγε οτι δεν εχει παιδια,και ειναι και χηρα,και πως θα παρει την συνταξη της χωρις το βιβλιαριο !

Ο αντρας τοτε την αγκάλιασε και αυτη έκλαιγε συνεχως, και τοτε εβγαλε απο την τσεπη του χρηματα,και της εδωσε να παει να ψωνισει,οπως της ειπε !
Συγκλονιστικές στιγμες, η γιαγια τον ρωτησε ποιος ειναι και της δίνει χρηματα,και ο αντρας απάντησε, γιαγια μην στεναχωριέσαι ,είμαι στην Περιφέρεια Κρητης συμβουλος, μην φοβασαι της είπε! Πάρτα της λεει να κανεις την δουλεια σου και εχει ο θεος!

Η γιαγια ειχε ερθει οπως μας ειπε απο ενα μακρινο χωριο,για να δει πως θα πληρωθει την αγροτικη της συνταξη,πρωτη φορα με καρτα!

Συγχαρητηρια στον περιφερειακο σας συμβουλο,και θα ηθελα πολυ να μαθω το ονομα του,συγχαρητηρια στον κρητικο λαο.
Παπαδόπουλος Θανάσης, κάτοικος Αθηνών»

ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΜΑΣ ΑΡΧ Β ΜΠΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΣΤΗΝ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΑΡ.ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ...ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΕΙΧΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΑΙΤ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΣ ΝΕΑ ... ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΠ

Πηγή ➤

Διαβάστε Περισσότερα »