Police-Voice blog ➤
Πλήθος κόσμου μαζεύτηκε στην πλατεία Συντάγματος:
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΘΝΙΚΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΘΝΙΚΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Κυριακή 23 Μαΐου 2021
Ρίγος! Πυρρίχιος χορός μπροστά από τους Εύζωνες στο Σύνταγμα – ΒΙΝΤΕΟ
Police-Voice blog ➤
Τετάρτη 19 Μαΐου 2021
Γενο κτονία των Ελλήνων Ποντίων: Ημέρα μνήμης για τους χιλιάδες νεκρούς και τις χαμένες πατρίδες – Μία από τις πιο μαύρες στιγμές της Ιστορίας
Police-Voice blog ➤
γενοκτονία των Ελλήνων Ποντίων
Η γενοκτονία των Ποντίων ( 1916 – 1923 ) με 353.000 νεκρούς μία από τις μεγαλύτερες του 20ου αιώνα
Το Φεβρουάριο του 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο μικρασιατικό Πόντο την περίοδο 1916-1923. Η αναγνώριση αυτή, παρόλη την εβδομηκονταετή καθυστέρηση, δικαίωσε ηθικά τον ποντιακό ελληνισμό και συνέδεσε το σύγχρονο ελληνισμό με την ιστορική του μνήμη. Γιατί η ήττα του 1922, η “νέα τάξη πραγμάτων” που επικράτησε τότε, με την απόλυτη συνενοχή ολόκληρου του ελλαδικού πολιτικού κατεστημένου, περιόρισαν ουσιαστικά όχι μόνο τα γεωγραφικά όρια του ελληνισμού αλλά και τα διανοητικά.
Ο περιορισμός των πνευματικών νεοελληνικών οριζόντων είχε άμεση αντανάκλαση στη ελλειματική ιστορική μνήμη των σύγχρονων Ελλήνων.
Τι εννούμε με τον όρο «γενοκτονία» ;
Η γενοκτονία ως όρος διαμορφώθηκε κυρίως στη δίκη της Νυρεμβέργης το 1945, όπου δικάστηκε η ηγεσία των ναζιστών εγκληματιών του πολέμου. Συγκεκριμένα ο όρος σημαίνει τη μεθοδική εξολόθρευση, ολική ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας.
Πρόκειται για ένα πρωτογενές έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις.
Ο γενοκτόνος δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι. Στην περίπτωση των Ελλήνων του Πόντου, επειδή ήταν Έλληνες και Χριστιανοί. Πως και πότε διαπράχθηκε η γενοκτονία;
Ο ποντιακός ελληνισμός, από την πτώση της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας ( 1461 ) γνώρισε συνεχείς διωγμούς, σφαγές, ξεριζωμούς και προσπάθειες για το βίαιο εξισλαμισμό και εκτουρκισμό του, με αποκορύφωμα τη συστηματική και μεθοδευμένη εξόντωση – γενοκτονία του αιώνα μας.
Επτά χρόνια μετά την άλωση της Πόλης, οι Οθωμανοί κατέλαβαν την Τραπεζούντα. Η οθωμανική κατάκτηση του μικρασιατικού Πόντου μπορεί να διαριθεί σε τρεις περιόδους.
Η πρώτη αρχίζει με την άλωση της Τραπεζούντας το 1461 και λήγει στα μέσα του 17ου αιώνα. Την περίοδο αυτή οι Τούρκοι κρατούν μάλλον ουδέτερη στάση κατά των Ελλήνων του Πόντου.
Η δεύτερη αρχίζει στα μέσα του 17ου αιώνα και λήγει με το τέλος του πρώτου ρωσοτουρκικού πολέμου. Χαρακτηρίζεται με τη θρησκευτική βία κατά των χριστιανικών πληθυσμών. Κατά την περίοδο αυτή πραγματοποιούνται οι ομαδικοί εξισλαμισμοί των ελληνικών πληθυσμών.
Η τελευταία περίοδος, που τελειώνει το 1922 υποδιαιρείται σε δύο υποπεριόδους. Η πρώτη αρχίζει με τη συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή, το 1774.
Χαρακτηρίζεται από τη συστηματική προσπάθεια των τοπικών αρχών να μην εφαρμόζουν προς όφελος των χριστιανώντους φιλελεύθερους νόμους. H δεύτερη υποπερίοδος αρχίζει το 1908 και χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη του τουρκικού εθνικισμού.
Από τους βαλκανικούς πολέμους και από τους επίσημους συμβούλους, των Γερμανών, οι Νεότουρκοι διδάχθηκαν ότι μονάχα με την εξαφάνιση των Ελλήνων και Αρμενίων θα έκαναν πατρίδα τους τη Μικρά Ασία. Οι διάφορες μορφές βίας δεν αρκούσαν για να φέρουν τον εκτουρκισμό.
Η απόφαση για την εξόντωσή τους πάρθηκε από τους Νεότουρκους το 1911, εφαρμόστηκε κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου και ολοκληρώθηκε από το Μούσταφα Κεμάλ ( 1919 – 1923 ).
Το Νεοτουρκικό Κομιτάτο ” Ένωση και Πρόοδος” ιδρύθηκε το 1889. Στο συνέδριο τους, που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1911 πάρθηκε η απόφαση, ότι η Μικρά Ασία πρέπει να γίνει μωαμεθανική χώρα. Η απόφαση αυτή καταδίκασε σε θάνατο διάφορες εθνότητες.
Οι Τούρκοι στον Πόντο άρχισαν με την επιστράτευση όλων από 15 έως 45 ετών και την αποστολή τους σε Τάγματα Εργασίας. Παράλληλα αμφισβήτησαν το δικαίωμα των Ελλήνων να ασκούν ελεύθερα τα επαγγέλματά τους και επί πλέον απαγόρευσαν τους μουσουλμάνους να εργάζονται επαγγελματικά με τους Έλληνες με την ποινή της τιμωρίας από τις στρατιωτικές Αρχές. Κατ΄ αρχάς οι άτακτες ορδές των Τούρκων επιτίθονταν στα απομονωμένα ελληνικά χωριά κλέβοντας, φονεύοντας, αρπάζοντας νέα κορίτσια, κακοποιώντας και καίγοντάς τα.
Οι διωγμοί των Ελλήνων του Πόντου
Η εφαρμογή αυτής της πολιτικής ανάγκασε χιλιάδες Έλληνες των παραλίων της Μικρασίας να εγκαταλείψουν τις προαιώνιες εστίες τους και να μετοικήσουν με πολυήμερες εξοντωτικές πορείες.
Σύμφωνα με μια έκθεση της Ελληνικής Πρεσβείας, με ημερομηνία τον Ιούνιο του 1915 είναι γραμμένα τα εξής: “Οι εκτοπιζόμενοι από τα χωριά τους δεν είχαν δικαίωμα να πάρουν μαζί τους ούτε τα απολύτως αναγκαία. Γυμνοί και ξυπόλητοι, χωρίς τροφή και νερό, δερόμενοι και υβριζόμενοι, όσοι δεν εφονεύοντο οδηγούντο στα όρη από τους δημίους τους. Οι περισσότεροι απ’; αυτούς πέθαιναν κατά την πορεία από τα βασανιστήρια. Το τέρμα του ταξιδιού δεν σήμαινε και τέρμα των δεινών τους, γιατί οι βάρβαροι κάτοικοι των χωριών, τους παρελάμβαναν για να τους καταφέρουν το τελειωτικό πλήγμα … ”
Σκοπός των Τούρκων ήταν, με τους εκτοπισμούς, το κάψιμο των χωριών, τις λεηλασίες, να επιτύχουν την αλλοίωση του εθνολογικού χαρακτήρα των ελληνικών περιοχών και να καταφέρουν ευκολότερα των εκτουρκισμό εκείνων που θα απέμεναν.
Το τελικό πλήγμα. Το 1919 αρχίζει νέος διωγμός κατά των Ελλήνων από το κεμαλικό καθεστώς, πολύ πιο άγριος κι απάνθρωπος από τους προηγούμενους. Εκείνος ο διωγμός υπήρξε η χαριστική βολή για τον ποντιακό ελληνισμό.
Στις 19 Μαϊου, με την αποβίβαση του Μουσταφά Κεμάλ στη Σαμψούντα, αρχίζει η δεύτερη και σκληρότερη φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας. Με τη βοήθεια μελών του Νεοτουρκικού Κομιτάτου συγκροτεί μυστική οργάνωση, τη Mutafai Milliye, κηρύσσει το μίσος εναντίον των Ελλήνων και σχεδιάζει την ολοκλήρωση της εξόντωσης του ποντιακού ελληνισμού. Αυτό που δεν πέτυχε το σουλτανικό καθεστώς στους πέντε αιώνες της τυραννικής διοίκησής του, το πέτυχε μέσα σε λίγα χρόνια ο Κεμάλ, εξόντωσε τον ελληνισμό του Πόντου και της Ιωνίας.
Η τρομοκρατία, οι εξορίες, οι κρεμάλες, οι πυρπολήσεις των χωριών, οι βιασμοί, οι δολοφονίες ανάγκασαν τους Έλληνες του Πόντου να ανέβουν στα βουνά οργανώνοντας αντάρτικο για την προστασία του αμάχου πληθυσμού. Τα θύματα της γενοκτονίας θα ήταν πολύ περισσότερα, αν δεν υπήρχε το επικό και ακατάβλητο ποντιακό αντάρτικο.
Με την επικράτηση του Κεμάλ, οι διωγμοί συνεχίζονται με μεγαλύτερη ένταση. Στήνονται στις πόλεις του Πόντου τα διαβόητα έκτακτα δικαστήρια ανεξαρτησίας, που καταδικάζουν και εκτελούν την ηγεσία του ποντιακού ελληνισμού. Το τέλος του Πόντου πλησιάζει. Οι φωνές λιγοστεύουν.
Η γενοκτονία των Ελλήνων στον Πόντο υπήρξε το αποτέλεσμα της απόφασης των Τούρκων εθνικιστών για επίλυση του εθνικού προβλήματος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τη φυσική εξαφάνιση των γηγενών εθνοτήτων, αλλά και την εκκαθάρισης των Ελλήνων που είχαν οικονομική επιφάνεια και ήλεγχαν σημαντικές επιχειρήσεις, έτσι ώστε αυτές να περάσουν στα χέρια των Τούρκων μεγαλοεπιχειρηματιών.
Οι Έλληνες στον Πόντο ανέρχονταν σε 700.000 άτομα την παραμονή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μέχρι το τέλος του 1923 είχαν εξοντωθεί 353.000 άτομα.
Πηγή ➤Τρίτη 18 Μαΐου 2021
Πρύτανης ΑΠΘ: Χρέος μας να κρατήσουμε άσβεστη την ιστορική μνήμη των Ελλήνων του Πόντου
Police-Voice blog ➤
Για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου
Το διαρκές χρέος διατήρησης της ιστορικής μνήμης επισημαίνει ο πρύτανης του ΑΠΘ, καθηγητής Νίκος Παπαϊωάννου, στο μήνυμά του για την 19η Μαΐου, ημέρα μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
«Η πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία του ποντιακού ελληνισμού και μια από τις πλέον τραγικές σελίδες στην ιστορία ολόκληρου του ελληνισμού, μας υπενθυμίζει το διαρκές χρέος μας απέναντι στην ιστορία, απέναντι στις γενιές που έφυγαν αλλά και σε αυτές που θα έρθουν. Το χρέος μας να διατηρήσουμε άσβεστη την ιστορική μνήμη. Η μνήμη της Γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού λειτουργεί ακόμη ως μια διαρκής υπενθύμιση, όχι μόνο για τους απανταχού Έλληνες αλλά για όλους τους πολίτες του κόσμου, της ανάγκης για σεβασμό, δικαιοσύνη και ειρήνη», αναφέρει ο πρύτανης του ΑΠΘ στο μήνυμά του, σημειώνοντας ότι το Πανεπιστήμιο, μέσα από δράσεις που υλοποιεί, στοχεύει στην ανάδειξη της ιστορικής αλήθειας και της αναγνώρισης της Γενοκτονίας.
«Ήδη, από το 2017 λειτουργεί στο ΑΠΘ η Έδρα Ποντιακών Σπουδών, ενώ έχει συσταθεί και το Κέντρο Ποντιακών Ερευνών του Αριστοτελείου, με στόχο τη διεπιστημονική μελέτη και την έρευνα της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής δραστηριότητας των Ελλήνων του Πόντου και τη διδασκαλία της ιστορίας του ποντιακού ελληνισμού», αναφέρει και καταλήγει: «Ο ποντιακός ελληνισμός βίωσε τη φρίκη της εξόντωσης, βίωσε λεηλασίες και ωμότητες, βίωσε την εκρίζωση και τον εκτοπισμό. Δεν ξέχασε, δεν ξεχνά. Διατήρησε και διατηρεί αναλλοίωτη την ιστορική του μνήμη, τον δυναμισμό και την πλούσια παράδοσή του. Μέριμνά μας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο είναι να διαφυλάξουμε αυτή την πολύτιμη κληρονομιά».
Δευτέρα 17 Μαΐου 2021
Όπως δήλωσε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη M Χρυσοχοΐδης: Ο Έβρος δεν «πέφτει» με τίποτα
Police-Voice blog ➤
Όπως δήλωσε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη αυτά τα έργα εντάσσονται στα σημαντικότερα έργα που έχουν γίνει από την περίοδο της μεταπολιτευτικής Ελλάδας
Σύστημα ηλεκτρονικής επιτήρησης διαθέτουν πλέον τα χερσαία σύνορα της Ελλάδος, στον Έβρο. Ο ηλεκτρονικός τρόπος επιτήρησης των συνόρων, σε συνδυασμό με την κατασκευή του φράκτη, η οποία ολοκληρώνεται σύντομα, κάνουν σχεδόν απόρθητα τα σύνορα της χώρας μας στη Θράκη. Όπως δήλωσε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης στον Φώτη Καρύδα και στην εκπομπή SocialNet αυτά τα έργα εντάσσονται στα σημαντικότερα έργα που έχουν γίνει από την περίοδο της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.
Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, φορτισμένος συναισθηματικά, μίλησε στην εκπομπή για την προσπάθεια εισβολής του περσινού Μαρτίου, αλλά και για τα έργα που πραγματοποιούνται αυτή την περίοδο στον Έβρο. Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η δήλωσή του ότι η Ελληνική Κυβέρνηση είχε προετοιμαστεί πέντε μήνες νωρίτερα για μία ενδεχόμενη εισβολή.
«Θα ήθελα να καταδείξω τη σημασία που έχει οι πολιτικοί να παίρνουν τις σωστές αποφάσεις τη σωστή ώρα. Τον Οκτώβριο του 2019, με φώναξε ο Πρωθυπουργός, και μου είπε να δούμε το θέμα με τις ροές στον Έβρο. Ανέβηκα επάνω και κάναμε μία σύσκεψη, για πρώτη φορά, με αστυνομικούς και αξιωματικούς του στρατού, και αποφασίσαμε μία σειρά από δράσεις που ήταν καθοριστικές. Έγινε προετοιμασία λες και περιμέναμε το γεγονός, το οποίο ήρθε ύστερα από περίπου τρεις μήνες. Δεν περιμέναμε να γίνει κάτι τέτοιο, αλλά προετοιμαστήκαμε έγκαιρα, και ο στρατός έκανε μία σειρά από πολύ σημαντικές παρεμβάσεις στα σύνορα. Η αστυνομία οργάνωσε κοινές περιπολίες, και φτιάξαμε κοινά επιχειρησιακά κέντρα. Αυτό ήταν μία σπουδαία δουλειά… Αυτή είναι η αξία της πολιτικής. Πάντα πρέπει κάποιος να προλαμβάνει τα γεγονότα και να αποτρέπει τους κινδύνους», υπογράμμισε ο κ. Χρυσοχοΐδης.
Ο υπουργός, ένα χρόνο μετά, αφηγήθηκε στον δημοσιογράφο Φώτη Καρύδα τις δύσκολες στιγμές του περσινού Φεβρουαρίου – Μαρτίου, και εξήρε τη σημασία που είχε αυτή η νίκη σε ότι αφορά την ελληνική πολιτική – διπλωματία: «Ο Πρωθυπουργός μας έδωσε ρητή εντολή ότι δεν πρέπει να αφήσουμε κανέναν να περάσει, και ότι πρέπει να υπερασπίσουμε τα σύνορά μας. Ανέβηκα επάνω στις Καστανιές, εκεί όπου ήταν το σημείο που συγκεντρώθηκαν όλοι αυτοί οι αλλοδαποί, οι οποίοι ήθελαν να περάσουν στη χώρα μας, και από εδώστην Ευρώπη. Βεβαίως, αυτό ήταν ένα σχέδιο του κ. Ερντογάν προκειμένου να ωθήσει πολίτες τρίτων χωρών να μπούνε στην Ελλάδα. Μέρα με τη ημέρα αυτό άρχισε να πολλαπλασιάζετε, και έφτασαν τους 60.000ανθρώπους. Η ιστορία αυτή του Έβρου, τον περσινό Μάρτιο, ήταν ένα έπος με την έννοια ότι διαψεύσαμε τις προσδοκίες της Τουρκίας, οι οποίοι πίστευαν ότι θα μπορούσαν με πολύ εύκολο τρόπο να περάσουν τα σύνορα μας και να πάνε στην Ευρώπη. Από την άλλη δημιουργήσαμε ένα αίσθημα θαυμασμού και εκτίμησης στους Ευρωπαίους εταίρους μας, οι οποίοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι οι Έλληνες μπορούν να προστατέψουν και να φυλάξουν τα σύνορα τους. Οι Ευρωπαίοι όταν αντιλήφθηκαν ότι έχουμε τη δυνατότητα να προστατεύουμε τα σύνορα μας, και τα ευρωπαϊκά σύνορα, γίναμε για αυτούς εξαιρετικά χρήσιμοι και αυτοί θέλησαν να είναι συμπαραστάτες».
Παρόλο που έχει περάσει περισσότερο από ένας χρόνος ο κ. Χρυσοχοΐδης συγκινείται όταν μιλάει για εκείνες τις δύσκολες, για τη χώρα, στιγμές. «Δούλεψαν όλα ρολόι λες και τα είχαμε προετοιμασμένα πριν από πολλά χρόνια, ενώ δεν ήταν έτσι. Αυτή η επιχείρηση αποτέλεσε την απαρχή ενός σχεδίου που εξελίχθηκε και εξελίσσεται μέχρι σήμερα ούτως ώστε τα χερσαία σύνορά μας να είναι πολύ ισχυρά και απρόσβλητα. Ιδιαίτερο ρόλο έπαιξε η απόφαση της πολιτικής ηγεσίας να μη περάσει κανείς. Γίνανε θαύματα μέσα σε λίγες ημέρες. Ο στρατός ήρθε και έφτιαξε κάποια εμπόδια προσωρινά γιατί ο φράχτης ήταν ευάλωτος. Από την άλλη πλευρά προσπάθησαν να τον τραβήξουν με οχήματα για να πέσει κάτω αλλά δεν τα κατάφεραν. Αποτελεί μοναδική στιγμή να υπερασπίζεσαι το εθνικό σου έδαφος, να υπερασπίζεσαι την πατρίδα σου . Αυτό το συναίσθημα είναι πολύ ισχυρό. Δίνεις μία μάχη για να προστατέψεις ένα τετραγωνικό γης, να προστατέψεις την αξιοπρέπειά σου».
Η περσινή προσπάθεια εισβολής έφερε μία σειρά από παρεμβάσεις στην περιοχή. Προσελήφθηκαν 400 συνοριοφύλακες από την περιοχή του Έβρου ενώ με εντατικούς ρυθμούς προχωράει και η κατασκευή του φράχτη. Για όλα αυτά ο κ. Χρυσοχοΐδης μίλησε στην εκπομπή SocialNet: «Όποιος προσπαθήσει να εισέρθειστην ηπειρωτική χώρα είναι πάρα πολύ δύσκολο. Έχουμε κατασκευάσει, και νομίζω ότι αυτές τις ημέρες,θα παραδοθεί το ολοκληρωμένο σύστημα ηλεκτρονικής επιτήρησης των συνόρων μας. Κατά μήκος των συνόρων μας έχουν στηθεί πύργοι, και υπάρχουν ραντάρ, κάμερες,παρατηρητήρια, προκειμένου να ξέρουμε τι γίνεται στην απέναντι πλευρά, σε μεγάλο βάθος. Το επόμενο βήμα είναι ο φράχτης. Ο φράχτης είναι περίπου 40 χλμ. Τα 12 χλμ. από αυτά είναι η προσθήκες που έγιναν στον υφιστάμενο φράκτη, ο οποίος ήταν ευάλωτος λόγω των χτυπημάτων που υπέστη στην προσπάθεια για εισβολή. Αυτό έχει ολοκληρωθεί, και υπάρχουν άλλα, περίπου,27-28 χλμ., στον νότιο Έβρο, στην περιοχή των Φερών,όπου αυτή τη στιγμή κατασκευάζονται. Νομίζω ότι είναι ένα από τα πιο σύγχρονα έργα που έχει φτιάξει η μεταπολιτευτική Ελλάδα. Ουδέποτε στην ιστορία της χώρας υπήρξαν και έγιναν τόσα πολλά σημαντικά έργα για την ασφάλεια των συνόρων μας στην περιοχή του Έβρου», υπογράμμισε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη.
Τρίτη 23 Μαρτίου 2021
Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΜΑΝΙΑΚΙ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΤΟΝ ΘΑΥΜΑΣΜΟ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΗΘΙΚΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ: ΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΑΝΑΛΟΓΗ ΤΩΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ
Police-Voice blog ➤
1821 Μανιάκι: «Πράγματι αυτός ήτο ικανός και γενναίος άνθρωπος. Καλύτερα να επαθαίναμεν άλλην τόσην ζημίαν, αλλά να τον επιάναμεν ζωντανόν».
Το 1825 ήταν ένα έτος κρίσιμο για την ελληνική επανάσταση. Αφενός ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των επαναστατών για τη νομή της εξουσίας, αφετέρου η απόβαση του Ιμπραήμ στην δυτική Πελοπόννησο προοιώνιζαν αρνητικές εξελίξεις για τον αγώνα. Ο Ιμπραήμ μετά την κατάληψη της Πύλου και την εδραίωση των προγεφυρωμάτων του, ετοιμαζόταν να βαδίσει στην καρδιά της Πελοποννήσου και να ανακαταλάβει την Τριπολιτσά. Από ελληνικής πλευράς, ο Κολοκοτρώνης και άλλοι οπλαρχηγοί βρισκόντουσαν στην φυλακή, λόγω των εσωτερικών φιλονικιών. Ο Παπαφλέσσας, που ασκούσε καθήκοντα Υπουργού Στρατιωτικών, διείδε τον κίνδυνο που διέτρεχε η Επανάσταση και εισηγήθηκε την απελευθέρωση των φυλακισμένων οπλαρχηγών.
Παράλληλα, αποφάσισε να αναλάβει ο ίδιος δράση και να αντιπαρατεθεί με τον εχθρό. Με λίγους άνδρες αναχώρησε από το Ναύπλιο και αφού διέσχισε την Πελοπόννησο κατέλαβε την ανατολική πλευρά του όρους Μάλα στο Μανιάκι της Μεσσηνία, μία ορεινή περιοχή που «βλέπει» όλη την περιοχή μέχρι το Νεόκαστρο και από όπου θα είχε καλύτερη εποπτεία των κινήσεων του εχθρού. Ο Ιμπραήμ κινήθηκε εναντίον του με 6.000 πεζούς και ιππείς. Ο Παπαφλέσσας μπόρεσε μόλις να παρατάξει 1.300 άνδρες, κατασκεύασε πρόχειρα προχώματα και παρέταξε τους άνδρες τους σε άμυνα τριών σειρών. Κάποιοι από τους οπλαρχηγούς του πρότειναν να δώσουν αλλού τη μάχη, επειδή η περιοχή ήταν ακατάλληλη και ότι τα ταμπούρια που είχαν κατασκευάσει θα ήταν εύκολη υπόθεση για το αιγυπτιακό ιππικό. Ο Παπαφλέσας επέμεινε να δώσει τη μάχη στο Μανιάκι, υπολογίζοντας στις ενισχύσεις που περίμενε.
1821 Μανιάκι: Η διεξαγωγή της μάχης
Με τη θέα των ορδών του Ιμπραήμ στις 19 Μαΐου 1825, αρκετοί από τους Έλληνες καταλήφθηκαν από φόβο και αρνήθηκαν να πολεμήσουν. «Είχε μαυρίσει ο κάμπος από τον πολύν στρατόν» γράφει χαρακτηριστικά ο Φωτάκος. Σχεδόν αμέσως άρχισαν οι διαρροές. Το σύνθημα της αποχώρησε έδωσε ο Μανιάτης οπλαρχηγός Σταυριανός Καπετανάκης με δέκα άνδρες και στη συνέχεια η φυγή γενικεύτηκε. Το ελληνικό στρατόπεδο δεν αριθμούσε πάνω από 600 άνδρες. Η μάχη άρχισε το πρωί της 20ης Μαΐου 1825 και κράτησε περίπου οκτώ ώρες.
Για τους πεπειραμένους Αιγύπτιους και τους Γάλλους αξιωματικούς τους δεν ήταν δύσκολο να κάμψουν την αντίσταση των λιγοστών Ελλήνων, παρότι πολέμησαν με υπέρμετρη γενναιότητα. Εισέβαλαν στα ταμπούρια τους και τους σκότωσαν σχεδόν όλους, ανάμεσά τους και τον Παπαφλέσσα. Ήταν μια άνιση μάχη από όλες τις πλευρές και έφερε στη μνήμη πολλών τη Μάχη των Θερμοπυλών και τη θυσία των 300 του Λεωνίδα. Οι ενισχύσεις έφθασαν σχεδόν κατόπιν εορτής. Οι 1.300 άνδρες του Δημητράκη Πλαπούτα μόλις που πρόλαβαν να ρίξουν μερικές τουφεκιές, ενώ ο αδελφός του Παπαφλέσσα, Νικήτας Φλέσσας, με 700 άνδρες προτίμησε να αποσυρθεί μόλις έμαθε την καταστροφή.
1821 Μανιάκι: Μετά τη μάχη
Μετά τη μάχη, ο Ιμπραήμ αναζήτησε τον νεκρό Παπαφλέσσα. Του έφεραν ένα ακέφαλο πτώμα. Διέταξε να βρεθεί και η κεφαλή του και αφού στερέωσαν όρθιο σε ένα κορμό δέντρου το σώμα του, του πρόσδεσαν και το κεφάλι, ώστε να παρέχει την εντύπωση ζωντανού ανθρώπου. Τότε ο Ιμπραήμ, κατά τον Φωτάκο, τον κοίταξε άφωνος για λίγο, έκαμε μια χειρονομία σεβασμού και θαυμασμού και είπε: «Πράγματι αυτός ήτο ικανός και γενναίος άνθρωπος. Καλύτερα να επαθαίναμεν άλλην τόσην ζημίαν, αλλά να τον επιάναμεν ζωντανόν».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)