Θεσσαλονίκη – Βεβήλωσαν το μνημείο σημαντικού Έλληνα του Πόντου, λίγες μέρες μετά την τοποθέτησή του – ΦΩΤΟ

Police-Voice blog ➤

Άγνωστοι βεβήλωσαν το μνημείο ενός σημαντικού Έλληνα του Πόντου, του Νίκου Καπετανίδη, λίγες μέρες πριν τη συμπλήρωση 100 ετών από την εκτέλεσή τους από τους Τούρκους και μια μόλις εβδομάδα μετά την τοποθέτηση του μνημείου στο πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά, στη Θεσσαλονίκη.

Συγκεκριμένα, προκλήθηκαν φθορές στη μαρμάρινη βάση του μνημείου και αφαιρέθηκαν γλυπτές αναπαραστάσεις του Νίκου Καπετανίδη στο δικαστήριο του Κεμάλ στην Αμάσεια.

Φαίνεται επίσης πως επιχείρησαν να ξηλώσουν το άγαλμα, όμως τελικά δεν τα κατάφεραν.

Ο τραγουδιστής Αλέξης Παρχαρίδης βρέθηκε στο μνημείο του Καπετανίδη και έκανε λόγο για «καθαρή βεβήλωση ενός εθνομάρτυρα» από ανθρώπους που δεν έχουν εθνική συνείδηση.

«Όλοι ξέρουμε ότι ο διωγμός των Ποντίων είχε και θρησκευτικό χαρακτήρα, επομένως όλοι μαρτύρησαν για την του Χριστού πίστη. Άρα ούτε χριστιανικά αισθήματα είχε αυτός που το έκανε. Η Πολιτεία οφείλει να διαφυλάξει το μνημείο. Είχαμε μια ανησυχία και σκεφτόμασταν να βάλουμε σεκιούριτι, τουλάχιστον στα αποκαλυπτήρια να μείνει αλώβητο. Δεν το περίμενα όμως ότι θα βεβηλωθεί τόσο γρήγορα» δήλωσε ο τραγουδιστής στο thes.gr.

Πηγή ➤

Διαβάστε Περισσότερα »

14 Σεπτεμβρίου: Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενο κτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας

Police-Voice blog ➤

Η Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος καθιερώθηκε με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων στις 24 Σεπτεμβρίου 1998 και τιμάται κάθε χρόνο στις 14 Σεπτεμβρίου

Η Ημέρα Εθνικής Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος καθιερώθηκε με ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων στις 24 Σεπτεμβρίου 1998 και τιμάται κάθε χρόνο στις 14 Σεπτεμβρίου.

Την πρωτοβουλία είχαν τρεις βουλευτές  με μικρασιατική καταγωγή, ο Γιάννης Καψής, ο Γιάννης Διαμαντίδης και ο Γιάννης Χαραλάμπους, οι οποίοι κατέθεσαν τη σχετική πρόταση νόμου στις 12 Μαΐου 1997. Στην εισηγητική έκθεση ανέφεραν, μεταξύ άλλων, ότι:

Η κατάρρευση των ελληνικών δυνάμεων το 1922 στη Μικρά Ασία, οι σφαγές, λεηλασίες και η προσφυγιά που ακολούθησαν, αποτελούν το αποκορύφωμα μιας συστηματικής προσπάθειας εξόντωσης του ελληνικού στοιχείου από τα χώματα της Μικρά Ασίας, που έβαλε τέρμα στην τρισχιλιετή παρουσία του στην πέραν του Αιγαίου Ελλάδα, μια περιοχή όπου αναπτύχθηκε η ωριμότερη φάση του ελληνικού πολιτισμού […] την τερατώδη αυτή γερμανική σύλληψη πρώτοι οι Νεότουρκοι ανέλαβαν να κάνουν πράξη. Και κοντά στις βάρβαρες ασιατικές μεθόδους του βίαιου εξισλαμισμού, του γενιτσαρισμού και των κατά τακτά διαστήματα φυλετικών εκκαθαρίσεων ήρθε να προστεθεί η τευτονική ψυχρή μεθοδικότητα με τη λειτουργία των περίφημων ταγμάτων εργασίας.

Η Γενοκτονία των Ελλήνων είναι η σκόπιμη και συστηματική εξόντωση, μέχρι το 1923, των ελληνικών πληθυσμών της Ανατολικής Θράκης και της Μικρά Ασίας (κυρίως της Ιωνίας, Καππαδοκίας, Πόντου, Βιθυνίας), αρχής γενομένης με τη Σφαγή του Οικονομείου στις 25 Ιανουαρίου 1913, από τους μηχανισμούς της οθωμανικής κυβέρνησης των εθνικιστών Νεότουρκων και του τουρκικού εθνικιστικού κινήματος του Μουσταφά Κεμάλ. Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες.

Εφημερίδα εκδόσεων The Scotsman στις 20 Ιουλίου 1915 με τίτλο Ο Ελληνικός πληθυσμός της Τουρκίας , Κρίση στο Αϊβαλί (Greek Population of Turkey, A Crisis At Aivali).
Η γενοκτονία των Ελλήνων πραγματοποιήθηκε παράλληλα και κατά τον ίδιο τρόπο όπως με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Αρμενίων και των Ασσυρίων. Οι εκτιμήσεις για τις ανθρώπινες απώλειες την περίοδο από το 1912 ως το 1922 ξεκινούν από 200-300 χιλιάδες και φτάνουν, κατά ορισμένους Έλληνες μελετητές τις 800.000 – 1.200.000 ψυχές.

Το 1998 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 14ης Σεπτεμβρίου ως «ημέρα εθνικής μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος».[εκκρεμεί παραπομπή] Η θεώρηση των γεγονότων αυτών, που για δεκαετίες αποκαλούνταν από τους Έλληνες «Μικρασιατική Καταστροφή», ως γενοκτονίας αποτελεί σημείο αντιλεγόμενο στην Ελλάδα ανάμεσα σε ιστορικούς, διανοούμενους και προσφυγικές οργανώσεις. Όσοι αμφισβητούν την καταλληλότητα του όρου «γενοκτονία» ανήκουν στο κυρίαρχο ρεύμα της κοινότητας των Ελλήνων ιστορικών.

Πηγή ➤

Διαβάστε Περισσότερα »

Μενέντεζ: Στόχος μου να δω και τον τελευταίο Τούρκο στρατιώτη να φεύγει από την Κύπρο

Police-Voice blog ➤

Με το παράσημο του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος του Μακαρίου Γ΄ τίμησε ο Κύπριος Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης, τον Αμερικανό Γερουσιαστή

Με το παράσημο του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος του Μακαρίου Γ΄ τίμησε τη Δευτέρα το βράδυ ο Κύπριος Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης, τον Αμερικανό Γερουσιαστή και Πρόεδρο της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας των ΗΠΑ, Ρόμπερτ Μενέντεζ, ο οποίος τόνισε πως στόχος του είναι να δει και τον τελευταίο Τούρκο στρατιώτη να φεύγει από την Κύπρο.

Σύμφωνα με το sigmalive, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπογράμμισε, στη διάρκεια ομιλίας του, πως μέσα από τη δράση και την πολιτική του, ο κ. Μενέντεζ έχει συμβάλει σημαντικά στην προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας, ανά το παγκόσμιο.

Η απονομή του παράσημου έγινε στη διάρκεια τελετής στο Προεδρικό Μέγαρο, στην οποία παρευρέθηκαν, μεταξύ άλλων, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β΄, η Πρόεδρος της Βουλής, Αννίτα Δημητρίου, νυν και πρώην μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, μέλη του διπλωματικού Σώματος, κυβερνητικοί αξιωματούχοι και αξιωματούχοι κομμάτων.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης τόνισε πως σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του ο Γερουσιαστής Μενέντεζ έχει απαιτήσει την απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο και την αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών όλων των Κυπρίων, μέσα από μια βιώσιμη και διαρκή λύση του Κυπριακού, σύμφωνα με τα σχετικά ψηφίσματα των ΗΕ και τις αρχές και αξίες της ΕΕ.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπογράμμισε τον σημαντικό ρόλο του Γερουσιαστή Μενέντεζ στην προώθηση της στρατηγικής, εταιρικής σχέσης μεταξύ Κύπρου, Ελλάδας και ΗΠΑ καθώς και τον καθοριστικό του ρόλο στην προώθηση του East Med Act, του αμερικανικού νόμου για την εταιρική σχέση ασφάλειας και ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Στην αντιφώνηση του, ο Αμερικανός Γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ τόνισε ότι νοιώθει ιδιαίτερη τιμή για το ότι του απονεμήθηκε το παράσημο, και δήλωσε περήφανος που είναι φίλος της Κύπρου.

Είπε ακόμη ότι οι απειλές κατά της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας παραμένουν σημαντικές, κάνοντας αναφορά στις προσπάθειες του Τούρκου Προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, για διχοτόμηση της Κύπρου.

«Είναι λάθος, είναι κακό για όλους τους Κύπριους και είναι κακό για την περιοχή», υπογράμμισε ο κ. Μενέντεζ.

Στόχος μου, είπε, είναι να δω και τον τελευταίο Τούρκο στρατιώτη να φεύγει από την Κύπρο.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δέχθηκε τον κ. Μενέντεζ στο Προεδρικό το απόγευμα και είχε μαζί του κατ` ιδίαν συνάντηση.

Πηγή ➤

Διαβάστε Περισσότερα »

ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1993! Η επιχείρηση “Χρυσόμαλλο Δέρας” και ο ήρωας Ντερτιλής που έσωσε 2000 ομογενείς από τον τυφεκισμό

Police-Voice blog ➤

Το 1993 οι ελληνική κυβέρνηση επιχείρησε να σώσει τους άμαχους Έλληνες του Πόντου στην πόλη Σουχούμι, όπου είχε ξεσπάσει πόλεμος. Η επιχείρηση είχε ως επικεφαλής τον αξιωματικό Βασίλη Ντερτιλή. Ήταν όμως απόφαση της υπουργού εξωτερικών Βιργινίας Τσοδερού που είχε καλή γνώση του ποντιακού ελληνισμού και ήλπιζε ότι ή άφιξη των παλλινοστούντων θα δυνάμωνε τις περιοχές στη Θράκης….

Η Αμπχαζία

Η περιπέτεια εξελίχθηκε στη Δημοκρατία της Αμπχαζίας με πρωτεύουσα το Σουχούμι. Η επαρχία ανεξαρτητοποιήθηκε από τη Γεωργία, το 1990 και παραμένει ανεξάρτητη περιοχή, η οποία όμως είναι αναγνωρισμένη μόνο από τη Ρωσία. Στη Γεωργία η παρουσία του ελληνισμού χρονολογείται από τον 19ο αιώνα. Λόγω των πολύ καλών σχέσεων της Γεωργίας –Ρωσίας, είχε δημιουργηθεί ένα κλίμα ασφάλειας στη περιοχή, το οποίο επέτρεψε σε πολλούς Έλληνες να εγκατασταθούν στη Γεωργία και στην ευρύτερη περιοχή του Καυκάσου. Το 1920 οι Έλληνες της Γεωργίας αριθμούσαν περίπου 50.000 άτομα. Μετά από 25 χρόνια αποτελούσαν την πλειονότητα στην ευρύτερη περιοχή….

Η έναρξη των επιχειρήσεων στη περιοχή της Αμπχαζίας

Ο πόλεμος ξεκίνησε το 1992-1993 στην Αμπχαζία, χαρακτηρίστηκε από πολλούς «ξεχασμένη σύρραξη», παρόλο είχε δεκάδες χιλιάδες θύματα και 250.000 άνθρωποι εκτοπίστηκαν από τις εστίες τους. Δυο ήταν οι κύριοι λόγοι: πρώτον, η περιορισμένη κάλυψη των γεγονότων από τα ΜΜΕ και δεύτερον, ότι μετά τη λήξη του δεν αναλύθηκαν και δεν προβλήθηκαν γεγονότα. Η ένταση μεταξύ Γεωργίας-Αμπχαζίας είχε εκδηλωθεί από το 1970. Τότε η Μόσχα πίεζε την Τιφλίδα για να πέσουν οι τιμές στα φρούτα και στο κρασί που προμηθευόταν η Ρωσία από την Αμπχαζία. Το 1988 οι προστριβές πήραν τον χαρακτήρα αγώνα ανεξαρτησίας της Αμπχαζίας από τη Γεωργία. Το 1992 η διαμάχη κορυφώθηκε όταν κατά τη διάρκεια επίσκεψης αντιπροσωπείας της Γεωργίας στην Αμπχαζία, αυτονομιστές της περιοχής έστησαν ενέδρα στη αποστολή της Γεωργίας….

Η απομάκρυνση των Ελλήνων από την περιοχή

Η επιχείρηση «Χρυσόμαλλο Δέρας» αποτελεί ένα άθλο των ενόπλων δυνάμεων και ήταν η πρώτη επιχείρηση εκκένωσης αμάχων που έγινε από κράτος μέλος της Ε.Ε, χωρίς να υπάρχουν εμπειρίες κατά το παρελθόν. Η αποχώρηση των Ελλήνων της Γεωργίας ξεκίνησε τον Ιούλιο του 1993 και διήρκεσε ένα μήνα. Η Αθήνα ενεργοποίησε την ελληνική διπλωματική αποστολή στη Μόσχα, επειδή δεν υπήρχε διπλωματική αποστολή στη Γεωργία. Οι δυσκολίες ήταν μεγάλες και το πρώτο βήμα ήταν να αναπτύξει η Αθήνα συνεργασία με τη Ρωσία και τη Γεωργία, ώστε να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες επικοινωνίας με τους Έλληνες της περιοχής. Κρίσιμο θέμα ήταν επίσης να επιλεγεί το κατάλληλο μέσο για την εκκένωση του ελληνικού πληθυσμού. Αρχικά προτάθηκε η διαφυγή των Ελλήνων με εναέρια μέσα. Η επιλογή όμως αυτή εμπεριείχε κινδύνους, καθώς αφενός ο αριθμός των Ελλήνων που έπρεπε να εκκενωθούν ήταν πολύ μεγάλος και αφετέρου, καμία από τις εμπλεκόμενες πλευρές δεν μπορούσε να εγγυηθεί την ασφάλεια του εναέριου χώρου της περιοχής. Τελικά επιλέχτηκε η εκκένωση από τη θάλασσα. Ακολούθησε ενημέρωση των Ελλήνων της περιοχής από την ελληνική διπλωματική αποστολή. Την ίδια στιγμή στην Αθήνα σήμανε συναγερμός, με το υπουργείο Άμυνας να συγκεντρώνει ομάδα 10 καταδρομέων για να πάει στη Γεωργία. Επικεφαλής της επιχείρησης ανέλαβε ο πλοίαρχος Βασίλης Ντερτιλής. Τα μέλη της ομάδας θα εμφανίζονταν στη Γεωργία ως υπάλληλοι του υπουργείου Εξωτερικών, με διαβατήρια Γεωργίας. Δηλαδή οι Έλληνες στρατιωτικοί στάλθηκαν άοπλοι….

Η εκτέλεση της επιχείρησης

Η επιχείρηση είχε χαρακτηριστεί άκρως απόρρητη, ωστόσο διέρρευσε σε τοπικά μέσα ενημέρωσης. Τελικά, η ελληνική δύναμη αναχώρησε με πολιτικό αεροσκάφος των Γεωργιανών Αερογραμμών. Οι Έλληνες στρατιωτικοί εγκαταστάθηκαν σε κτίριο το οποίο φυλασσόταν από Ρώσους αλεξιπτωτιστές. Σε κάθε μέλος της ομάδας είχε δοθεί ποσό 1.000 δολαρίων με σκοπό να χρησιμοποιηθούν ως μέσο δωροδοκίας σε περίπτωση που συλληφθούν. Παράλληλα, επειδή το ελληνικό τμήμα ήταν άοπλο, την ασφάλεια του λιμανιού ανέλαβαν γεωργιανοί στρατιώτες, οι οποίοι πήραν χρήματα από τον Έλληνα πλοίαρχο με σκοπό να εξασφαλίσουν την ασφαλή αποχώρηση των Ελλήνων της πόλης. Οι Έλληνες αρχικά περνούσαν τελωνειακό έλεγχο από τους Γεωργιανούς και αστυνομικό έλεγχο από τις ρωσικές δυνάμεις. Αμέσως μετά πέρασαν από υγειονομικό έλεγχο από στελέχη του πολεμικού ναυτικού. Στο πλοίο εάν πήγαινε κάτι στραβά, υπήρχαν 20 βατραχάνθρωποι των ΟΥΚ οι οποίοι όμως ουδέποτε αποβιβάστηκαν, καθώς είχαν προμηθευτεί ναυτικά φυλλάδια και ήταν μέλη του πληρώματος. Η εκκένωση εξελίχθηκε ομαλά και με πλήρη ασφάλεια. Η αίσια έκβαση της επιχείρησης «Χρυσόμαλλο Δέρας» προβλήθηκε με διθυραμβικά σχόλια από τα διεθνή ΜΜΕ και αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις εκκένωσης αμάχων ευρωπαϊκού κράτους από εμπόλεμη ζώνη. Το σχέδιο όμως για οργανωμένη εγκατάσταση των ποντίων στη Θράκη δεν ολοκληρώθηκε και στις επόμενες εκλογές τη Β.Τσουδερού δεν επανεξελέγη, καθώς το κόμμα της έχασε πολλές έδρες….

Δείτε την εκπομπή Νέοι Φάκελοι του ΣΚΑΙ το 2013 για την επιχείρηση που έμεινε στην ιστορία:

 

Πηγή ➤

Διαβάστε Περισσότερα »

11 Αυγούστου του 1996: Η δολοφονία του ήρωα Τάσου Ισαάκ στα Κατεχόμενα από τους Τούρκους

Police-Voice blog ➤

Μια ειρηνική διαδήλωση βάφεται με αίμα όταν έποικοι και αστυνομικοί του ψευδοκράτους ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου τον 24χρονο Τάσο Ισαάκ.

Στις 11 Αυγούστου του 1996 είχε προγραμματιστεί ειρηνική διαδήλωση μοτοσυκλετιστών για τη συνεχιζόμενη κατοχή της Βόρειας Κύπρου από την Τουρκία. Κανείς δεν φανταζόταν πως η πορεία αυτή θα είχε τέτοια κατάληξη.

Περίπου 200 μοτοσυκλετιστές από 12 ευρωπαϊκές χώρες μετά από κάλεσμα της Κυπριακής Ομοσπονδίας Μοτοσυκλετιστών είχαν οργανώσει μοτοπορεία από το Βερολίνο με τελικό προορισμό την Λευκωσία για τα 22 χρόνια από την τουρκική εισβολή στη μεγαλόνησο. Κατόπιν όμως διεθνών και τοπικών πιέσεων, η Κυπριακή Ομοσπονδία Μοτοσικλετιστών ακυρώνει το σκέλος της διαμαρτυρίας εντός της Κύπρου, διοργανώνοντας εναλλακτικά την κεντρική της εκδήλωση στο Μακάριο Στάδιο το πρωί της Κυριακής 11 Αυγούστου.

Μία ομάδα μοτοσυκλετιστών αναμεσα τους και ο 24χρονος Τάσος Ισαάκ, διαφώνησε με την απόφαση της Ομοσπονδίας συνεχίζοντας κανονικά το πλάνο της πορείας τους προς τα κατεχόμενα. Έχοντας πλέον φτάσει τον αριθμό των επτά χιλιάδων μοτοσικλετιστών, από ένα αφύλακτο στρατιωτικό φυλάκιο εισήλθαν στη νεκρή ζώνη του ΟΗΕ, την «Πράσινη Γραμμή», καθώς η Κυπριακή Αστυνομία απέτυχε να τους αναχαιτίσει. Την ίδια ώρα, στη λεγόμενη «γραμμή Αττίλα», είχαν συγκεντρωθεί τουλάχιστον 1.000 Τουρκοκύπριοι, ανάμεσά τους και πολλοί οπαδοί των Γκρίζων Λύκων, που είχαν καταφθάσει από την Τουρκία, απειλώντας ότι θα άνοιγε πυρ και αυτό ανησυχούσε τις αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Μόλις οι Ελληνοκύπριοι διαδηλωτές μπήκαν στη νεκρή ζώνη, η κατάσταση ξέφυγε. Μια ομάδα από την πλευρά των τουρκοκυπρίων μπήκε στη νεκρή ζώνη κρατώντας ρόπαλα και σιδερολοστούς επιτέθηκε στους Ελληνοκύπριους. Ο Tάσος Ισαάκ, στην προσπάθεια του να βοηθήσει έναν άλλον Ελληνοκύπριο, τον οποίο κτυπούσαν οι Τούρκοι, δέχθηκε επίθεση και έπεσε στο χώμα. Γύρω του μαζεύτηκαν μεγάλος αριθμός Τούρκων και Τουρκοκύπριων αντιδιαδηλωτών καθώς και μέλη της λεγόμενης αστυνομίας του ψευδοκράτους και άρχισαν να τον κτυπούν. Μετά από πολλά χτυπήματα με ρόπαλα ακόμα και με τσεκούρι, μια πέτρα ήρθε να δώσει το τελειωτικό χτύπημα.

Ο Τάσος Ισαάκ αφήνει την τελευταία του πνοή 95 μέτρα από την την ελληνοκυπριακή πλευρά και 32 από την τουρκοκυπριακή, σύμφωνα με την έκθεση του OHE. Από τη γενικευμένη συμπλοκή στη νεκρή ζώνη τραυματίστηκαν συνολικά 54 Ελληνοκύπριοι, 17 Τουρκοκύπριοι και 12 μέλη της ειρηνευτικής δύναμης.

Η κηδεία του Τάσου Ισαάκ έγινε με πάνδημο τρόπο στις 14 Αυγούστου. Τραγική φιγούρα η σύζυγός του, που ήταν έγκυος στο πρώτο τους παιδί. Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για τις υπηρεσίες του προς την Ελλάδα, η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να είναι ο ανάδοχος γονέας του αγέννητου παιδιού. Μετά την κηδεία, ο οργισμένος εξάδελφός του Σολωμός Σολωμού, 26 ετών, προσπάθησε να αφαιρέσει τουρκική σημαία από φυλάκιο της «Πράσινης Γραμμής», για να πέσει νεκρός από πυρά που προήλθαν από τα Κατεχόμενα.

Στις 22 Νοεμβρίου 1996, η Κυπριακή Αστυνομία εξέδωσε διεθνές ένταλμα σύλληψης για τη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ εναντίων των:

Χασίμ Γιλμάζ, εποίκου και πρώην στελέχους της ΜΙΤ (τουρκική ΚΥΠ)
Νεϊφέλ Μουσταφά Εργκούν, Τούρκου εποίκου και αστυνομικού του ψευδοκράτους
Πολάτ Φικρέτ Κορελί, Τουρκοκύπριου από την Αμμόχωστο
Μεχμέτ Μουσταφά Αρσλάν, Τούρκου εποίκου και επικεφαλής των «Γκρίζων Λύκων» στα Κατεχόμενα
Ερχάν Αρικλί, Τούρκου εποίκου από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Ο Αρικλί συνελήφθη τον

Σεπτέμβριο του 2012 στο Κιργιστάν, αλλά αφέθηκε ελεύθερος κατόπιν πιέσεων του Τουρκίας.

Στις 24 Ιουνίου 2008 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ένοχη την Τουρκία για τις δολοφονίες Σολωμού και Ισαάκ. Σύμφωνα με το δικαστήριο, η Τουρκία κρίθηκε ένοχη για την παραβίαση του 2ου άρθρου της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, δηλαδή δεν προχώρησε σε ενέργειες για την εύρεση των ενόχων, ενώ αποφάσισε να δοθεί χρηματική αποζημίωση στην οικογένεια του Ισαάκ.

Πηγή ➤

Διαβάστε Περισσότερα »